Іна Львоўна Ліснянская

Іна Львоўна Ліснянская (руск.: И́нна Льво́вна Лисня́нская; 24 чэрвеня 1928, Баку, Азербайджанская ССР — 12 сакавіка 2014, Хайфа, Ізраіль) — руская паэтэса і празаік. Жонка паэта Сямёна Ліпкіна.

Біяграфія

Нарадзілася 24 чэрвеня 1928 года ў Баку. Бацька — Леў Маркавіч Ліснянскі (1903—1948), яўрэй, удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, ваенны ўрач 2-га рангу (маёр медыцынскай службы), старэйшы доктар 276-га шпіталя 77-й горнай стралковай дывізіі. Маці — Раіса Сумбатаўна Адамава, армянка, працавала інжынерам. Пасля разводу бацькоў маці пераехала ў Маскву, Іна Ліснянская засталася з бацькам у Баку.

У гады Вялікай Айчыннай вайны была санітаркай у шпіталі.

Пасля школы сябры адправілі вершы Ліснянскай у Літаратурны інстытут. Прайшоўшы з бляскам творчы конкурс, ад здачы ўступных экзаменаў яна, нягледзячы на ​​ўгаворы Мікалая Ціханава, рашуча адмовілася. Пазней на працягу года (1950—1951, да нараджэння дачкі) вучылася ў Бакінскім універсітэце.

Публікавала з 1948 года арыгінальныя вершы і пераклады з азербайджанскай паэзіі. Першы зборнік вершаў «Гэта было са мною» выпусціла ў Баку ў 1957 годзе. У 1960 годзе пераехала ў Маскву.

Удзельнічала ў непадцэнзурным альманаху «Метрополь» (1979), разам з Сямёнам Ліпкіным і Васілём Аксёнавым выйшла з Саюза пісьменнікаў СССР у знак пратэсту супраць выключэння з яго Віктара Ярпфеева і Яўгена Папова, на працягу 7 гадоў друкавалася толькі за мяжой.

У яе вершах часта паўтараюцца тэмы свабоды, здрады, страху і адзіноты. У сваёй веры і сваім паэтычным існаванні Ліснянская як бы спаўняецца дзіўнай сілай, якая дапамагае ёй справіцца з цяжкім лёсам: «ушлюць, ня адыдзем, заб’юць, ня памром»[2].

Першы муж — паэт Рыгор Корын (іх дачка — ізраільскі празаік Алена Макарава, нар. 1951). У 1967 годзе пазнаёмілася з Сямёнам Ліпкіным, за якога ў пачатку 1970-х гадоў выйшла замуж.

У 1996 годзе была сярод дзеячаў культуры і навукі, заклікала расійскія ўлады спыніць вайну ў Чачні і перайсці да перамоўнага працэса[3].

Апошнія гады жыла ў Хайфе. Памерла 12 сакавіка 2014 года[4]. Пахавана ў Маскве на Перадзелкінскіх могілках, побач з мужам Сямёнам Ліпкіным.

Бібліяграфія

Кнігі вершаў

• Это было со мною. — Баку, 1957., 36 с., 5 000 экз.
• Верность. — М., Советский писатель, 1958.
• Не просто — любовь. — М., Советский писатель, 1963.
• Из первых уст. — М., Советский писатель, 1966.
• Виноградный свет. — М., Советский писатель, 1978.
• Дожди и зеркала. — Париж: ИМКА-Пресс, 1983.
• На опушке сна. — Энн-Арбор: Ардис, 1984.
• Воздушный пласт. — М.: Правда, 1990. — 32 с., 150 000 экз.
• Ступени. — М., Прометей, 1990
• Стихотворения. — М.: Сов. писатель, 1991. — 240 с., 10 000 экз.
• После всего. — СПб.: Пушкинский фонд, 1994.
• Одинокий дар. — Париж—Москва—Нью-Йорк: Третья волна, 1995. — 160 с., 5 000 экз.
• Из первых уст. — М.: Дом-музей М. И. Цветаевой, «Изограф», 1996. — 352 с., 2 000 экз.
• Ветер покоя. — СПб.: Пушкинский фонд, 1998.
• Избранное. — Ростов-на-Дону, 1999. — 384 с.
• Музыка и берег. — СПб.: Пушкинский фонд, 2000., 64 с.
• Вместе. — М.: Грааль, Рус. путь, 2000 (совместно с С. Липкиным).
• При свете снега: Стихотворения. — СПб.: Пушкинский фонд, 2001.
• В пригороде Содома: Новые стихотворения. — М.: О. Г. И., 2002., 112 с.
• Одинокий дар: Стихи, поэмы. — М.: О. Г. И., 2003.
• Иерусалимская тетрадь. — М.: О. Г. И., 2005., 56 с.
• Без тебя: Стихи 2003 года. — М.: Рус. путь, 2004.
• Эхо: Избранные стихи в серии «Поэтическая библиотека» — М.: Время, 2005.
• Шкатулка, в которой стихи и проза. — М.: Рус. міръ, Моск. учебник, 2006.
• Сны старой Евы. — М.: О. Г. И., 2007.
• Птичьи права. — М.: АСТ, Хранитель, 2008. — 316 с.
• Цветные виденья. — М.: Эксмо, 2011.
• Перемещенные окна. — М., О. Г. И., 2011
• Гром и молния. — М.: О. Г. И., 2013., 168 с., 500 с.
• Вдали от себя. — СПб.: Издательская группа «Лениздат», «Команда А», 2013. — 192 с.

Кнігі прозы

• Музыка «Поэмы без героя» Анны Ахматовой. — М.: Худ. лит., 1991. — 160 с., 9 000 экз.
• Шкатулка с тройным дном: Об А. А. Ахматовой и М. И. Цветаевой. — Моск. обл. музей М. И. Цветаевой в Болшеве, 1995. — 184 с., 3 000 экз.
• Хвастунья: Воспоминания, проза. — М.: Вагриус, 2006. — 448 с.

Узнагароды

• прэмія часопіса «Стрелец» (1994),
• прэмія часопіса «Арион» (1995),
• прэмія часопіса «Дружба народов» (1996),
• Дзяржаўная прэмія Расіі (1998),
• прэмія Аляксандра Салжаніцына (1999) — «за празрыстую глыбіню вершаванага рускага слова і шматгадова яўленую ў ім паэзію спагады», прэмія «Паэт» (2009),
• прэмія часопіса «Знамя» (2000),
• прэмія часопіса «Дети Ра» (2015, пасмяротна).

Зноскі

1. ↑ Dictionary of Women Worldwide: 25,000 Women Through the Ages / A. Commire, D. Klezmer — Detroit: Gale, Yorkin Publications, 2006. — 2572 p. — ISBN 978-0-7876-7585-1
2. ↑ Казак В. Лексикон русской литературы XX века = Lexikon der russischen Literatur ab 1917 / [пер. с нем.]. — М. : РИК «Культура», 1996. — XVIII, 491, [1] с. — 5000 экз. — ISBN 5-8334-0019-8.. — С. 229.
3. ↑ Война в Чечне: «Известия» публикуют призыв интеллигенции остановить войну
4. ↑ Ушла из жизни поэт Инна Лиснянская

Літаратура

• Сарчин, Р. Ш. Традиции русской поэзии в творчестве Инны Лиснянской: Монография. — Казань: Изд-во Казанского гос. ун-та культуры и искусств, 2009. — 140 с. — ISBN 978-5-9960-0046-3
• Ермолин, Е. А. Мультиверс. Литературный дневник. Опыты и пробы актуальной словесности. — Москва: Совпадение, 2017. — С.111-127. — ISBN 978-5-9909157-0-1
• Лиснянская, Инна Львовна // Краткая литературная энциклопедия / Гл. ред. А. А. Сурков. — М. : Советская энциклопедия, 1962—1978.
• Костров В. «Не просто — любовь». [Рец.], «Комс. правда», 1963, 16 окт.;
• Шехтер М. Неутолимый голод слова, «Лит. Россия», 1963, 30 авг.;
• Дымшиц А. Взыскательность, «Знамя», 1963, № 7;
• Белая Л. Слово об Арктике, «Моск. комсомолец», 1963, 11 сент.