Альфонсас Беляўскас

Альфонсас Беля́ўскас (літ.: Alfonsas Bieliauskas; 5 кастрычніка 1923, в. Нявяроніс, Каўнаскі раён, Літва) — літоўскі пісьменнік. Заслужаны дзеяч культуры Літвы (1965). Народны пісьменнік Літвы (1983). Скончыў у 1951 годзе Вільнюскі ўніверсітэт.

Творчасць

Першы эпічны твор — аповесць «Рабочая вуліца» (1956; новы варыянт — раман «Яна любіла Паўліса», 1976). У раманах «Цвітуць пунсовыя ружы» (1959; Дзяржаўная прэмія Літвы 1959), «Мы яшчэ сустрэнемся, Вільма» (1962), «Каўнаскі раман» (1966), «Тады, у дождж» (1977) і інш. — сацыяльна-палітычныя супярэчнасці і духоўнае станаўленне чалавека; «Спакойныя часіны» (1981) — сямейныя калізіі сучасных інтэлігентаў. Аўтар дакументальнага рамана «Вільнюскія пагоркі» (1984) пра падзеі ў Літве 1940. У раманах Беляўскаса спалучаны псіхалагічны аналіз, лірычнасць і публіцыстычнасць.

Зноскі

Літаратура

• Бяляўскас Альфонсас. Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш.. — Мн.: БелЭн, 1996. — Т. 3: Беларусы — Варанец. — 511 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0068-4 (т. 3), ISBN 985-11-0035-8.

Спасылкі

• На Вікісховішчы пакуль няма медыяфайлаў па тэме, але Вы можаце загрузіць іх