Канстанцін Аляксеевіч Пушкарэвіч

Канстанцін Аляксеевіч Пушкарэвіч (3 лістапада 1890, Слонім — люты 1942, Ленінград, гатэль «Асторыя») — славяназнавец, філолаг і літаратуразнавец.

Удзельнік дарэвалюцыйнага гуртка, які збіраўся на кватэры мовазнаўца Б. Эпімаха-Шыпілы у Санкт-Пецярбургу. Скончыў гісторыка-філалагічны факультэт Петраградскага універсітэта (1917). З 1919 г. выкладаў у Томскім універсітэце, з 1925 г. у ЛДУ. Доктар філалагічных навук (1940). З 1941 г. — прафесар, загадчык кафедры. Супрацоўнік Інстытута этнаграфіі АН СССР.

Пасля смерці Б. Эпімаха-Шыпілы захоўваў яго асабісты архіў, які пасля смерці Пушкарэвіча трапіў да Л. Бэндэ, а пасля смерці апошняга ў Дзяржаўны архіў БССР у 1963 г. У ПФА РАН захоўваецца архіў К. Пушкарэвіча (ф. 792, 84 адз. зах., 1929—1941).

Аўтар прац па літаратуры, гісторыі, мовах і культуры славянскіх народаў. Пераклаў на рускую аповесць Зм. Бядулі «Салавей» і зборнік апавяданняў Ц. Гартнага «Трэскі на хвалях».

Зноскі

Літаратура

• Аксенова Е. П., Горяинов А. Н., Молок Ф. А. Константин Алексеевич Пушкаревич // Славяноведение. 1993. № 6. С. 84-97;
• ЭГБ. — Мн., 2001. Т. 6, кн. 1. С. 10.