Ніна Пятроўна Горык

Ні́на Пятро́ўна Го́рык (укр.: Ніна Петрівна Горик, у шлюбе Горык-Літвінюк; нарадзілася 7 верасня 1957 года, Забужжа Любамльскага раёна Валынскай вобласці, Украінская ССР) — валынская паэтэса, заслужаная настаўніца Украіны, грамадская дзяячка. Аўтар тэхнічных распрацовак урокаў па ўкраінскай літаратуры для 10-я класа, лаўрэатка прафесійнага Усеўкраінскага конкурсу «Настаўнік года», абласной асветніцкай прэміі імя Лесі Украінкі, «Мядовай прэміі — 2013».

Біяграфія

Яшчэ ў школе пачала пісаць вершы, была членам літаратурнай студыі, карэспандэнтам у мясцовай газеце. Скончыла з адзнакаю філалагічны факультэт Валынскага дзяржаўнага ўніверсітэта (1974—1978).

Адзін год адпрацавала настаўніцай украінскай мовы і літаратуры ў Галаўненскай сярэдняй школе. Ажанілася з Фёдарам Літвінюком і пераехала ў Ковель. З 1979 выкладала ў мясцовых школах №№7, 11 і Ковельскім машынабудаўнічым тэхнікуме. З 1995 выкладае ў школе.

Член Саюза пісьменнікаў Украіны з 1995.

Муж, палкоўнік міліцыі, загінуў на службе ў 2002 годзе, абараняючы людзей ад рабавання. Засталіся дачка Вольга і сын Тарас.

Творчасць

Аўтар зборнікаў вершаў «Волинь моя, воле» (1990), «Територія слова» (1993), «Погожою дниною над Україною» (1997), «Повернення Мавки» (2004), дапаможніка для настаўніка «Тэматычныя распрацоўкі ўрокаў па ўкраінскай літаратуры (10 класа)» (2002).

Лаўрэатка прэміі імя Л. Украінкі Валынскай аблдзяржадміністрацыі.

Зноскі

Літаратура

• На Вікісховішчы пакуль няма медыяфайлаў па тэме, але Вы можаце загрузіць іх
• Жыццяпіс(укр.)