Яфім Абрамавіч Гальперын

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Гальперын. Яфім Абрамавіч Гальперын (каля 1855, Мінск — пасля 1924) — рэвалюцыянер-народнік, публіцыст.

Біяграфія

Вучыўся ў Мінскай гімназіі. У 1874 далучыўся да ідэй народніцкага сацыялізму і ў 1875-76 з мэтамі «лятучай прапаганды» накіраваўся ў Смаленскую і Тульскую губерні. Вярнуўся ў Мінск, супрацоўнічаў з землявольскім гуртком М. Велера. Пасля расколу «Зямлі і волі» далучыўся да «Чорнага перадзелу», кіраваў яго гуртком у Гродне. З канца 1881 у Мінску, уваходзіў у нарадавольскі гурток Я. Хургіна, з 1885 — у гурток І. Гурвіча. Супрацоўнічаў з газ. «Минский листок».

Адзін са стваральнікаў Рабочай партыі паліт. вызвалення Расіі.

Арыштаваны ў маі 1900 і пасля 14-месячнага зняволення сасланы на 5 гадоў у Сібір.

У 1924 напісаў успаміны пра сваю рэвалюцыйную дзейнасць у 1874—1918 (рукапіс у НАРБ). Далейшы лёс невядомы.

Літаратура

Лосинский Н.Б. Революционно-народническое движение в Белоруссии, 1870-1884. Мн., 1983
ЭГБ, т. 2.

Крыніца

Рэпрэсаваныя літаратары, навукоўцы, работнікі асветы, грамадскія і культурныя дзеячы Беларусі. Энцыклапедычны даведнік у 10 тамах (15 кнігах). Т. 1. Абрамовіч—Кушаль. / Укладальнік Л. У. Маракоў. — Смаленск, 2003. — 480 с. — ISBN 985-6374-04-9.

Тэмы гэтай старонкі:

Катэгорыя·Пісьменнікі паводле алфавіта Катэгорыя·Публіцысты Беларусі

Змесціва гэтай старонкі з праектаў амерыканскага фонда «Вікімедыя» дасяжнае пад сукупнай ліцэнзіяй CC BY-SA 3.0 і GFDL.