Іван Антонавіч Яфрэмаў
У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Яфрэмаў.
Іван Антонавіч Яфрэмаў (руск.: Ива́н Анто́нович Ефре́мов; 10 [23] красавіка 1908, Вырыца, Царскасельскі павет, Санкт-Пецярбургская губерня, Расійская імперыя — 5 кастрычніка 1972, Масква, СССР) — савецкі палеантолаг, пісьменнік-фантаст і грамадскі мысляр. Доктар біялагічных навук (1941), з 1930 па 1959 год — навуковы супрацоўнік Палеанталагічнага інстытута, з 1937 г. — загадчык лабараторыі ніжэйшых пазваночных. Лаўрэат Сталінскай прэміі другой ступені (1952, за манаграфію «Тафанамія і геалагічны летапіс»). З імем Яфрэмава звязваюць тры дзесяцігоддзі развіцця савецкай палеанталогіі пазваночных. Навуковец лічыцца адным з заснавальнікаў сучаснай тафанаміі. Пад яго кіраўніцтвам экспедыцыя ў пустыні Гобі (1946—1949) адкрыла выкапнёвыя рэшткі дыназаўраў, калекцыі якіх складаюць залаты фонд маскоўскага Палеанталагічнага музея.
У рамане-утопіі «Імглістасць Андрамеды» (1957) пісьменнік прадставіў маштабную карціну камуністычнай будучыні — свет Вялікага Кольца, садружнасці розных разумных цывілізацый. Раман выказаў дух часу — «адліга», энтузіязм у засваенні космасу; адзначыў пачатак «залатога стагоддзя» савецкай фантастыкі. У антыўтопіі «Гадзіна Быка» (1968) паказаны негатыўны сцэнар развіцця чалавецтва. Іван Яфрэмаў — аўтар раманаў «Лязо брытвы» (1963), «Таіс Афінская» (1972), гісторыка-прыгодніцкіх аповесцяў і навукова-фантастычных апавяданняў.
Зноскі
- ↑ ЦГИА СПб. Фонд 19. Опись 127. Дело 2183, стр. 178.
- ↑ Chudinov P. «К портрету современника» (вступительное слово) — 1994. — С. 7.
- ↑ Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr: платформа адкрытых даных — 2011. Праверана 10 кастрычніка 2015.
- ↑ Ivan Yefremov // SNAC — 2010. Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ The Fine Art Archive — 2003. Праверана 1 красавіка 2021.