Ісідора Секуліч
Ісідора Се́куліч (серб. Исидора Секулић; 16 лютага 1877, Машорын, (зараз Паўднёва-Бачская акруга, Ваяводзіна) — 5 красавіка 1958, Бялград) — сербская югаслаўская пісьменніца, эсэіст, перакладчык, літаратурны крытык. Доктар навук. Першая жанчына-акадэмік Сербскай акадэміі навук і мастацтваў (1950). Самая вядомая сербская пісьменніца першай паловы ХХ стагоддзя.
Выбраныя творы
- Сапутници (1913)
- Писма из Норвешке (1914)
- Из прошлости (1919)
- Ђакон Богородичине цркве (1919)
- Кроника паланачког гробља (1940)
- Записи (1941)
- Аналитички тренуци и теме, т. 1-3 (1941)
- Записи о моме народу (1948)
- Његошу књига дубоке оданости (1951)
- Говор и језик, културна смотра народа
Зноскі
- 1 2 Isidora Sekulić // Brockhaus Enzyklopädie Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr: платформа адкрытых дадзеных — 2011. Праверана 10 кастрычніка 2015.