Андрэй Дзмітрыевіч Дзяменцьеў
У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Дзяменцьеў. Андрэ́й Дзмі́трыевіч Дзяме́нцьеў (16 ліпеня 1928, Цвер, СССР — 26 чэрвеня 2018, Масква, Расія[2]) — расійскі паэт, аўтар тэкстаў да шмату песень, журналіст, публіцыст, грамадскі дзеяч.
Лаўрэат прэміі Ленінскага камсамола (1981), Дзяржаўнай прэміі СССР (1985), Бунінскай прэміі (2007). Выступаў супраць Еўрамайдана[3].
Біяграфія
З 1981 па 1992 год Дзяменцьеў узначальваў літаратурны часопіс «Юнацтва». У 1990-ыя гады пачаў працаваць на тэлебачанні і радыё ў якасці карэспандэнта і вядучага.
Кнігі А. Дзяменцьева
- Лирические стихи. Калинин. — 1955
- Родное: Стихи. Калинин. — 1958
- Дорога в завтра: поэма о Валентине Гагановой. Калинин. — 1960
- Глазами любви: стихи. Калинин. — 1962
- Про девочку Марину и про смешную птицу: Стихи. Калинин. — 1963
- Солнце в доме: Стихи. М. — 1964
- Наедине с совестью: Стихи. М. — 1965
- Штрихи большой жизни: М. И. Калинин в родных местах. М. — 1965
- Август из Ревеля: рассказы о М. И. Калинине. М. — 1970
- Избранная лирика: Стихи. М. — 1970
- Боль и радость: Стихи и поэма. М. — 1973
- Первый ученик: рассказ о М. И. Калинине. М. — 1973
- Рядом ты и любовь. М. — 1976
- Азарт. М. — 1983.
- Стихотворения. М. — 1988. ISBN 5-268-00595-2
- Снег в Иерусалиме. М. — 1993. ISBN 5-85661-005-9
- У судьбы моей на краю. М. — 2002. ISBN 5-93494-018-X
- Я живу открыто. М. — 2003. ISBN 5-235-02627-6
- Виражи времени. М. — 2004. ISBN 5-699-09176-9
- Избранное. М. — 2004. ISBN 5-699-06727-2
- Нет женщин нелюбимых. М. — 2006. ISBN 5-699-04546-5, ISBN 5-699-04547-3
- Новые стихи. М. — 2006. ISBN 5-699-17648-9
- Избранное. М. — 2009.
Зноскі
- ↑ Andrej Děmenťev // The Fine Art Archive — 2003.
- ↑ Умер поэт Андрей Дементьев(руск.) , Інтэрфакс (26 чэрвеня 2018). Праверана 26 чэрвеня 2018.
- ↑ Я так ДУМАЮ VIPCOMMENTS (2015-09-16). Андрей Дементьев об Украине #ЯтакДУМАЮ Сеня Кайнов Seny Kaynov. https://www.youtube.com/watch?v=_w_m8CX_kwI. Retrieved on 2018-06-26.