Гурый (Тушын)

У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Тушын. Гурый (Рыгор Тушын) (1452 або 1455—1526) — рускі манах, летапісец. Паходзіў са старажытнага баярскага роду Квашніных, пастрыгся ў Кірыла-Белазёрскім манастыры ва ўзросце 23-26 гадоў (1478—1479).

Біяграфія

У 1484—1485 на працягу дзевяці месяцаў быў ігуменам. Імкнучыся сапраўды прытрымлівацца прыкладу і загадам заснавальніка манастыра Кірылы Белазёрскага, Гурый вярнуў вялікаму князю атрыманыя ад яго пры папярэднім ігумене Серапіёне зямлі і прасіў толькі «в тех деревень место оброку житнаго». Стаўшы зноў простым манахам, застаўся ў Кірыла-Белазёрскім манастыры. Гурый вёў перапіску з Нілам Сорскім, памёр акружаны агульным шанаваннем (па словах «іасіфляніна» Савы Круціцкага, старац «сумленны»), меў вучняў.

Гурый склаў «Летапісец рускі» — збор падзей ад смерці Феадосія Пячэрскага да паходу Васіля III на Казань у 1523. Першая частка «Летапісца» узыходзіла да кароткага летапісца Кірыла-Белазёрскага манастыра, шэраг паведамленняў якога, пераважна аб Растоўскай епархіі, выключаўся, а другая частка (з 1461) была напісаная Гурыем. «Летапісец рускі» прытрымваўся агульнарускага пункта погляду на гісторыю, адрозніваўся цікавасцю да татара-мангольскай тэмы, да прыродных з’яў, утрымоўваў звесткі аб уцёках Сафіі Палеолаг у Кірылаў манастыр падчас набегу мангола-татараў на Маскву ў 1481.

Займаўся таксама перапісваннем кніг. У гэтай дзейнасці выказалася яго асабістая і светапоглядная блізкасць з «несцяжацелямі». Ён перапісваў жыційныя зборнікі Ніла Сорскага, пераклад «Тлумачальнай Псалтыры» Максіма Грэка, «Кормчую» Васіяна Патрыкеева, а таксама злучыў у адзін рукапіс паслання Ніла Сорскага, стварыў арыгінальныя рэдакцыі палемічных сачыненняў князя-манаха Васіяна «Збор нейкага старца» і «Слова аб ерэтыках».

Зноскі

Літаратура

• Святая Русь: Энциклопедический словарь русской цивилизации / сост. О.А. Платонов. — М, 2000. — 1040 с. ISBN 5-901364-01-5