Джон Рэскін

Джон Рэ́скін, або Раскін (англ.: John Ruskin) (8 лютага 1819 — 20 студзеня 1900) — англійскі тэарэтык мастацтва, гісторык, публіцыст.

Біяграфія

Скончыў у 1839 годзе Оксфардскі ўніверсітэт. Выкладаў у 1-м Рабочым каледжы. Быў паслядоўнікам Т. Карлайля. У творах «Сучасныя жывапісцы» (т. 1—5, 1843— 1860), «Сем светачаў архітэктуры» (1849), «Камяні Венецыі» (т. 1—3, 1851—53), «Палітычная эканомія мастацтва» (1857) развіваў канцэпцыю адзінства прыгажосці і дабрыні А. Шэфтсберы. Выступаў з рамантычнай крытыкай капіталістычнай цывілізацыі, варожай мастацтву як сінтэзу прыроды, прыгажосці і высокай маральнасці, заклікаў да адраджэння сярэдневяковай ручной працы, калектыўных форм мастацкай творчасці. Паўплываў на фарміраванне эстэтычных поглядаў прэрафаэлітаў (кнігп «Прэрафаэлітызм», 1851). Быў блізкі да У. Морыса, удзельнічаў у стварэнні яго мастацка-прамысловых майстэрняў. Рабіў малюнкі і акварэлі.

Важныя працы

• Сем свяцільняў архітэктуры (1849)
• Прэрафаэлітызм (1851)
• Камні Венецыі (1851—1853)

Зноскі

1. 1 2 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr: платформа адкрытых дадзеных — 2011. Праверана 10 кастрычніка 2015.
2. 1 2 John Ruskin
3. 1 2 Kindred Britain

Літаратура

• Рэскін Джон // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш.. — Мн.: БелЭн, 2002. — Т. 14: Рэле — Слаявіна. — 512 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0238-5 (т. 14), ISBN 985-11-0035-8.

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Джон Рэскін