Дзіна Ільінічна Рубіна

Дзіна Ільінічна Рубіна (руск.: Дина Ильи́нична Ру́бина; 19 верасня 1953, Ташкент) — руская пісьменніца, рэдактар, кінасцэнарыст.

Біяграфія

Нарадзілася 19 верасня 1953 года ў Ташкенце ў сям’і мастака Ільі Давідавіча Рубіна (родам з Харкава) і настаўніцы гісторыі Рыты Аляксандраўны Рубінай (народжанай Жукоўскай, родам з Палтавы). Маці эвакуіравалася ў Ташкент ў сямнаццацігадовым узросце падчас Вялікай Айчыннай вайны, бацька пасяліўся ў бацькоў у Ташкенце, вярнуўшыся з фронту пасля дэмабілізацыі. Дзіну Рубіну назвалі ў гонар Дзіны Дурбін — амерыканскай кінаактрысы, зоркі Галівуда 1940-х гадоў[4].

Скончыла спецыялізаваную музычную школу імя В. А. Успенскага пры ташкенцкай кансерваторыі. Уражанні ад школы ўвайшлі ў зборнік аповесцей і апавяданняў «Урокі музыкі».

У 1977 годзе Рубіна скончыла Ташкенцкую кансерваторыю, выкладала ў Інстытуце культуры ў Ташкенце. З Ташкентам 1940-х — 1960-х гадоў цесна звязаны сюжэт і жыццё герояў яе рамана «На сонечным баку вуліцы»

Першыя юнацкія творы Дзіны Рубінай былі апублікаваны на старонках часопіса «Юность». Першае апавяданне сямнаццацігадовай пісьменніцы, надрукаванае ў часопісе, называлася «Неспакойная натура» і было апублікавана ў 1971 годзе ў раздзеле «Зялёны партфель» часопіса «Юность». Літаратурную вядомасць Рубінай прынесла публікацыя ў 1977 годзе аповесці «Калі ж пойдзе снег?..». У ёй дзяўчынка сустракае сваю любоў напярэдадні смяротна небяспечнай аперацыі. Па гэтым творы быў зняты фільм, пастаўлены тэле- і радыёспектакль, напісана п’еса, якая шмат гадоў ішла на сцэне Маскоўскага ТЮГа. У тым жа годзе, ва ўзросце 24 гадоў, яна стала членам Саюза пісьменнікаў УзССР — на той момант самым маладым у краіне членам падобных арганізацый[5]. У 1979 годзе стала членам Саюза пісьменнікаў СССР.

На здымках фільма «Наш ўнук працуе ў міліцыі» паводле аповесці «Заўтра, як звычайна» пісьменніца пазнаёмілася са сваім другім мужам, і з’ехала з ім у Маскву. Фільм атрымаўся няўдалым, але пасля яго Дзіна Рубіна напісала адзін з лепшых сваіх твораў «Камера наязджае». У Маскве пісьменніца жыла і працавала да ад’езду ў канцы 1990 года на пастаяннае месца жыхарства ў Ізраіль.

Пасля пераезду ў Ізраіль працавала літаратурным рэдактарам у штотыднёвым літаратурным дадатку «Пятница» да рускамоўнай газеце «Наша страна». У гэтыя гады творы Рубінай пачынаюць публікаваць расійскія часопісы «Новый мирт», «Знамя», «Дружба народов».

У 2001—2003 гадах працавала ў Маскве кіраўніком культурных праграм Яўрэйскага агенцтва (Сахнут).

Доўгі час Дзіна Рубіна жыла ў горадзе Маале-Адумім, які апісаны ў некаторых яе творах. У цяперашні час пражывае ў горадзе Мевасэрет-Цыён.

Рубіна стала аўтарам трох варыянтаў «татальнай дыктоўкі», якая прайшла ў 2013 годзе. У 2014 годзе прыняла ўдзел у тэатралізаваных анлайн-чытаннях «Карэніна. Жывое выданне»[6].

Сям’я

Сын — Дзмітрый (род. 1976, ад першага шлюбу ў 1973—1978 гадах).
Другі муж (з 1984 года) — мастак Барыс Карафелаў, пастаянны ілюстратар яе твораў.
- Дачка — Ева Гаснер (род. 1986).
Сястра — Вера Рубіна, скрыпачка і музычны педагог у Бостане.

Выданні

Полное собрание романов в одном томе.
Полное собрание повестей в одном томе.
Полное собрание рассказов в одном томе.
Собрание романов Д. Рубиной. М.,Эксмо,2008, 464 с., 75 100 экз., ISBN 978-5-699-27962-3, 978-5-699-27369-0
17 рассказов. Эксмо, 2014
«Адам и Мирьям». Авторский сборник. М.: Эксмо, 2010,416 с., 4 000 экз., ISBN 978-5-699-39797-6
Альт перелётный. М., Эксмо-пресс, 2008
Ангел конвойный. М., 1997
Ангел конвойный. М., 2006
«Астральный полёт души на уроке физики» М., Астрель, 2000
«Астральный полёт души на уроке физики» М., 2003, 2005
«Белая голубка Кордовы» М.: Эксмо, 544 с., 80000 экз., ISBN 978-5-699-37343-7
Белый осёл в ожидании спасителя. М., Эксмо, 2014
«Больно только когда смеюсь». М.: Эксмо, ISBN 978-5-699-43666-8; 2010 г.
В России надо жить долго. М.: Эксмо, 2010
Вид из окна съёмной квартиры. М., Эксмо, 2008, 2009
Во вратах твоих. Екатеринбург, 2002.
«Воскресная месса в Толедо» М.:Вагриус, 2002
«Вот идёт Мессия!» — М., Подкова, 1999
«Вот идёт Мессия!» — СПб, Ретро, 2000, 2001
«Вот идёт Мессия!» — Екатеринбург, 2002
«Высокая вода венецианцев» — М., Вагриус, 2001
«Высокая вода венецианцев» — М., 2011
Гладь озера в пасмурной мгле. — М., 2007, 2008
«Глаза героя крупным планом» — Екатеринбург, 2002
«Глаза героя крупным планом» — М., Вагриус, 2002
Горячие звёзды. М., 2010
Двое на крыше. Эксмо, 2015
Двойная фамилия. М., Советский писатель, 1990
Двойная фамилия. Эксмо, 2007
Двойная фамилия. Эксмо, 2014
Джаз-банд на Карловом мосту. Эксмо, 2011
«Дом за зелёной калиткой» — Ташкент, 1982
«Дом за зелёной калиткой» — Екатеринбург, 2002
«Дом за зелёной калиткой» — М., Вагриус, 2002
«Дом за зелёной калиткой» — Эксмо, 2014
Душегубица, Эксмо, 2010
Еврейская невеста. Эксмо, 2012
Завтра как обычно, Эксмо, 2011, 2014
Иерусалимский синдром. Эксмо, 2008, 2009
Иерусалимцы. М., Эксмо, 2011
Итак, продолжаем. Эксмо-пресс, 2007
Их бин нервосо. М., 2007
Камера наезжает. — М., 1996
Камера наезжает. — М., 2005
Когда выпадет снег. — Екатеринбург, 2000, 2001, 2002
«Когда же пойдёт снег…?» — Ташкент, 1980
Любка. — М., Эксмо, 2011
Мастер-тарабука. М., Эксмо, 2005
«Миф сокровенный…». М.: Эксмо, 2010, 432 с., 4000 экз., ISBN 978-5-699-41269-3
На Верхней Масловке. Екатеринбург, 2001, 2002.
На Верхней Масловке. М, Эксмо, 2004
На Верхней Масловке. М, 2007,2008, 2009
На исходе августа, Эксмо, 2014
«На солнечной стороне улицы» М., Эксмо, 2006, 2007, 2010, 2011
«Наш китайский бизнес» М., Эксмо, 2004, 2007
Не оставляй меня одного. Эксмо, 2013
«Несколько торопливых слов любви» СПб, Ретро, 2003, 2005
«Несколько торопливых слов любви» Екатеринбург, 2004
О любви. М., 2011
«Один интеллигент уселся на дороге» СПб, Симпозиум, 2000
«Один интеллигент уселся на дороге» СПб, Ретро, 2001
Озябшие странники. Эксмо, 2013
Окна. Эксмо, 2012
«Отворите окно!» Ташкент, 1987
«Под знаком карнавала» Екатеринбург, 2000, 2001, 2002
«Последний кабан из лесов Понтеведра» СПб, Симпозиум, 2000
«Последний кабан из лесов Понтеведра» СПб, Ретро, 2002
«Последний кабан из лесов Понтеведра» М., Эксмо, 2011
«Почерк Леонардо» М., Эксмо, 2011
Ральф и Шура. Эксмо. 2014
Русская канарейка. Эксмо, 2011
«Синдикат» М. Эксмо, 2004, 2007, 2010, 2014
«Синдром Петрушки». М.: Эксмо, 2011, 432 с., 100 000 экз., ISBN 978-5-699-45611-6
«Старые повести о любви». М.: Эксмо, 2007, 224 с., 20 000 экз., ISBN 978-5-699-24508-6.
Тёплые штаны для вашей мами. Эксмо. 2015. ISBN 978-5-699-84796-9
Терновник. СПб, Ретро, 2001
Туман. Эксмо, 2011
«Уроки музыки» М., Гудбял-пресс, 1998
Уроки музыки. Эксмо, 2014
Фарфоровые затеи. Эксмо, 2014
Холодная весна в Провансе. — М., Эксмо, 2005, 2007, 2010
Цыганка. Эксмо, 2011.
«Чем бы заняться?» — СПб, Ретро, 2001, 2002
Чужие подъезды. — М., 2010
Школа беглости пальцев. 2007
Я кайфую, 2014.
Яблоки из сада Шлицбутера. 2015

Узнагароды

Прэмія Міністэрства культуры Узбекістана за п’есу «Цудоўная дойра» для тэатра музычнай камедыі, створаную ёю сумесна з паэтам Рудольфам Барынскім ў канцы 1970-х гадоў ў Ташкенце па матывах узбекскіх народных казак.
Прэмія імя Ар’е Дульчына (Ізраіль) за кнігу «Адзін інтэлігент сеў на дарозе».
Прэмія Саюза пісьменнікаў Ізраіля за раман «Вось ідзе Месія!».
Прэмія «Вялікая кніга» (2007) за раман «На сонечным баку вуліцы».
Прэмія Дабрачыннага фонда Алега Табакова (2008) за апавяданне «Адам і Мір’ям», апублікаваны ў часопісе «Дружба народов», № 7, 2007 год.
Прэмія «Партал» (2009) у намінацыі «Лепшы фантастычны твор (буйная форма)» за раман «Почырк Леанарда».
Руская прэмія (2009) за раман «Дом, у якім…».

Зноскі

↑ Dina Rubina // filmportal.de — 2005. Праверана 9 кастрычніка 2017.
↑ The International Who’s Who of Women 2006 — Routledge, 2005. — ISBN 978-1-85743-325-8
↑ Нямецкая нацыянальная бібліятэка, Берлінская дзяржаўная бібліятэка, Баварская дзяржаўная бібліятэка і інш. Record #122820134 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 13 снежня 2014.
↑ Дина Рубина в гостях у Лены Батиновой и Вадима Тихомирова
↑ Дина Рубина: «Моя карьера началась с трех букв»
↑ «Каренина. Живое издание»: 700 человек в прямом онлайн-эфире прочитали роман Толстого

Тэмы гэтай старонкі:

Катэгорыя·Пісьменнікі паводле алфавіта

Змесціва гэтай старонкі з праектаў амерыканскага фонда «Вікімедыя» дасяжнае пад сукупнай ліцэнзіяй CC BY-SA 3.0 і GFDL.