Казімір Андрэевіч Буйніцкі
У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Буйніцкі.
Казімір Андрэевіч Буйніцкі (1788 — 1878; Крыптанімы: WR) — пісьменнік, публіцыст, краязнавец.
Ганаровы куратар школ Віцебскай губерні. У 1842—1849 гадах выдаваў альманах «Rubon». Даследчык Падзвіння, член Віленскага археаграфічнага таварыства, актыўны член Віленскай археалагічнай камісіі.
Аўтар этнаграфічна-краязнаўчых нарысаў, вершаванай камедыі «Komedje» (1851), апавяданняў і вершаў «Stara Panna» (1854), «Siostra Gertruda» (1842), «Pamiętniki ks. Jordana» (1852), «Biurko» (1862), «Wedròwki» (1841), «Nowa wedròwka po małych drogach» (1852) на польскай мове. У сваіх апавяданнях даволі праўдзіва паказвае жыццё беларускага і латышскага сялянства[2].
Зноскі
- 1 2 Swartz A. Kazimierz Bujnicki — 2007.
- ↑ Энциклопедический словарь Брокгауза… Т. IVa. С. 864.
Літаратура
- Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.3: Беларусы — Варанец / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш.. — Мн.: БелЭн, 1996. — Т. 3. — 511 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0068-4 (т. 3).
- Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.) — СПб., 1890—1907.
- Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. Т. 2. — Мн., 1994.