Кацярына Сіенская

Святая Кацярына Сіенская (устар. Катарына Сіенская, італ.: Caterina da Siena; народжаная Кацярына Бенінказа, італ. Caterina Benincasa; Caterina di Giacomo di Benincasa; 25 сакавіка 1347, Сіена — 29 красавіка 1380, Рым) — тэрцыярка дамініканскага ордэна, італьянскі рэлігійны дзеяч і пісьменніца позняга Сярэднявечча, якая пакінула мноства лістоў і містычнае сачыненне «Трактат аб Божым Провідзе». Займалася актыўнай палітычнай і міратворчай дзейнасцю, спрыяла вяртанню пап з Авіньёнскага палону ў Італію. Вяла надзвычай аскетычны лад жыцця і мела бачанні, з якіх асабліва вядомыя містычныя заручыны і стыгматызацыя. Прылічаная да ліку святых Каталіцкай царквой, з’яўляецца адной з самых шанаваных святых жанчын у каталіцызме, прызнаная адной з трох жанчын-Настаўніц Царквы, з’яўляецца апякункай Італіі і Еўропы; яе заступніцтва просяць хворыя на чуму і тыя, хто пакутуе ад галаўных боляў.

Жыццяпіс

Кацярына Бенінказа нарадзілася ў 1347 г. і была 24-м дзіцем у сям’і фарбавальшчыка з Сіены (Цэнтральная Італія). Ва ўзросце 12 гадоў Кацярына, згодна з жаданнем бацькоў, павінна была выйсці замуж, аднак глыбокая рэлігійнасць і багатае ўнутранае жыццё схілілі яе да таго, каб уступіць у трэці закон дамініканаў. У кляштары Кацярына навучылася чытаць і пазнаёмілася з навукай Касцёла. Кнігі і стасункі з вялікімі законнікамі сфармавалі яе духоўнасць і адкрылі шлях да незвычайных містычных перажыванняў.

Паводле ўласных словаў, яна перажыла «духоўныя заручыны» з Хрыстом. Сваім хрысціянскім жыццём, напоўненым самаахвярнай любоўю да бліжніх у імя Хрыста, яна прыцягнула да сябе шмат прыхільнікаў з усіх сацыяльных слаёў. Разам з тым з’явіліся і нядобразычліўцы, якія крытыкавалі яе за смеласць, што здавалася ім «непрыстойнаю». У 1376 г. Кацярына прыбыла ў Авіньён, дзе знаходзілася рэзідэнцыя Папаў, каб пераканаць тагачаснага Папу Грыгорыя XI вярнуцца ў Рым. Хоць і нельга сказаць, што гэта была выключна яе заслуга, але яе намаганні, напэўна, паспрыялі вяртанню, якое адбылося ўжо праз год.

Падчас падзелу Заходняга Касцёла Кацярына актыўна падтрымлівала законнага Папу і па яго просьбе пераехала ў Рым. Там яна і памерла ва ўзросце 33 гадоў, у апошнія гады жывячыся выключна Еўхарыстыяй. Яна пакінула мноства лістоў і «Трактат аб Божым Провідзе», дзе акрамя яе містычнага вопыту выказваецца таксама заклапочанасць станам тагачасанага Касцёла і грамадства. Святая Кацярына Сіенская заслужана лічыцца найвыдатнейшай жанчынай у хрысціянстве.

Гл. таксама

• Святая Брыгіта Шведская — іншая прыхільніца вяртання Пап з Авіньёна
• Жанна д’Арк — іншая дзяячка Сярэднявечча, якая мела бачанні звыш і паўплывала на палітыку
• Ганна Іванаўна Абрыкосава — рэпрэсаваная каталіцкая манашка, заснавальніца абшчыны сясцёр Марыі Кацярыны Сіенскай.

Зноскі

1. 1 2 BeWeB Праверана 14 лютага 2021.
2. ↑ Нямецкая нацыянальная бібліятэка, Берлінская дзяржаўная бібліятэка, Баварская дзяржаўная бібліятэка і інш. Record #11856059X // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 31 снежня 2014.

Літаратура

• Gigli. L’opere della serafica Santa Caterina da Siena (Siena and Lucca, 1707-54).
• Karl Hase. Caterina von Siena. — Лейпцыг, 1864.
• Герье. Кацярына Сіенская. — Веснік Еўропы. — 1892.
• Tommaseo. Le Lettere di S. Caterina da Siena. — Florence, 1860.
• Augusta Theodosia Drane. The History of St. Catherine of Siena and Her Companions. — 1899.
• Margaret Roberts. Saint Catherine of Siena and Her Times. — 1906.
• Johannes Jorgensen, Ingeborg Lund. Catherine of Siena. — 1938.
• Sigrid Undset. Catherine of Siena. — 1954.
• Joseph Marie Perrin. Catherine of Siena. — 1965.
• Raimondo Sorgia, Alfredo Brasioli. Catherine of Siena. — 1975.
• Igino Giordani. Saint Catherine of Siena — Doctor of the Church. — Boston: Daughters of St. Paul, St. Paul Editions, 1975.
• Hrsg. L. Gnadinger. Caterina von Siena. — Olten und Freiburg, 1980.
• Anne B. Baldwin. Catherine of Siena: A Biography. — 1987.
• Allan Drummond, Cara Smith. Catherine of Siena. — 2004.
• Giuliana Cavallini. Catherine of Siena. — 2005.
• Mary O’Driscoll. Catherine of Siena: Passion for the Truth Compassion for Humanity. — 2005.
• Suzanne Noffke. Catherine of Siena: Vision Through a Distant Eye. — 2006.
• Francis Thomas Luongo. The saintly politics of Catherine of Siena. — 2006.
• Catherine M. Meade. Catherine of Siena: To Purify the Church. — 2006.
• Gerald Parsons. The Cult of Saint Catherine of Siena: A Study in Civil Religion?. — 2008.
• Thomas McDermott. Catherine of Siena: Spiritual Development in Her Life and Teaching. — 2008.
• Jane Tylus. Reclaiming Catherine of Siena: Literacy, Literature, and the Signs of Others. — 2009.
• Josephine E. Butler. Catherine of Siena. A biography. — London, 1894.

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Кацярына Сіенская
• Святая Кацярына Сіенская, панна і доктар Касцёла, апякунка Еўропы (нявызн.). Праверана 5 лютага 2022.
• Глава святой Кацярыны ў цэрквы Сан-Даменіка, Сіена (нявызн.) (недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 9 кастрычніка 2011. Праверана 27 чэрвеня 2009.
• Палец святой Кацярыны ў цэрквы Сан-Даменіка, Сіена (нявызн.) (недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 30 верасня 2014. Праверана 27 чэрвеня 2009.
• Агляд твораў Кацярыны Сіенскай(англ.)  (недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 7 жніўня 2011. Праверана 27 чэрвеня 2009.
• Catherine, of Siena, Saint: Letters of Catherine Benincasa (English); Libro della divina dottrina, Dialogo della divina provvidenza (Italian) (нявызн.) (недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 5 жніўня 2011. Праверана 27 чэрвеня 2009.
• Лісты Кацярыны Сіенскай(англ.) . Праверана 27 чэрвеня 2009.