Міхась Скобла

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Скобла. Міхась Уладзіміравіч Скобла (23 лістапада 1966, вёска Паляжын Зэльвенскага раёна Гродзенскай вобл.)  — паэт, эсэіст, перакладчык, парадыст, даследчык літаратуры.

Біяграфія

Закончыў Дзярэчынскую СШ (1984) і беларуска-рускае аддзяленне філалагічнага факультэта БДУ (1991). У канцы 1980-х з’яўляўся удзельнікам таварыства «Талака»[2], якое займалася адраджэннем беларускай культуры.

Працаваў намеснікам галоўнага рэдактара часопіса «Роднае слова» і выдавецтва «Беларускі кнігазбор», у Міністэрстве культуры і друку, вёў аўтарскую праграму «Вольная студыя» на Радыё Свабода (1998—2017). З 2017 г. — аглядальнік газеты «Народная Воля».

Сябра Саюза беларускіх пісьменнікаў (з 1991), з’яўляўся намеснікам старшыні СБП (2002—2010).  

Жанаты. Мае дачку Сафію і сына Вячаслава. Жыве ў Мінску.

Творчасць

Аўтар кніг «Вечны зніч» (1990), «Розгі ў розніцу» (1993), «Вочы савы» (1994), «Камень-перунок» (1998), «Дзярэчынскі дыярыюш» (1999), «Нашэсце поўні» (2001), «Акно для матылькоў» (2009), «Вольная студыя» (2009), «Саркафагі страху» (2016), «Камізэлька для месяца» (2016), «Выспятак ад Скарыны» (2017). Укладальнік паэтычных анталогій «Краса і сіла: беларуская паэзія ХХ стагоддзя» (2003) і «Галасы з-за небакраю: паэзія свету ў беларускіх перакладах ХХ стагоддзя» (2008).

Уклаў і пракаментаваў выдадзеныя ў серыі «Беларускі кнігазбор» аднатомнікі Уладзіміра Жылкі (1998), Ларысы Геніюш (2000), Рыгора Крушыны (2005), Рыгора Барадуліна (2008); а таксама зборы твораў Алеся Салаўя (2010), Ларысы Геніюш (у 2 тамах; 2010), мемуарныя зборнікі Мікалая Улашчыка (2016) і Міхася Стральцова (2017). Апублікаваў тамы эпісталярнай спадчыны Ларысы Геніюш — «Каб вы ведалі» (2005) і «Лісты з Зэльвы» (2012), Зоські Верас — «Я помню ўсё» (2013) і «Пакуль рука пяро трымае» (2015).

У кнізе «Высьпятак ад Скарыны» (2017) сабраны блогі і дыялогі Міхася Скоблы, у якіх аўтар прапануе свой адказ на пытаньні: чаму Скарына бы радаваўся, на што гневаўся, чым цешыўся, за што і каму даў бы выспятка ў сённяшняй Беларусі[3].

Прызнанне

• Лаўрэат літаратурнай прэміі Ведзьмака Лысагорскага (1988).
• Лаўрэат літаратурнай прэміі імя Алеся Адамовіча (2000).
• Лаўрэат прэміі часопіса «Дзеяслоў» «Залаты апостраф» (2016)[4].
• Лаўрэат прэміі «Гліняны Вялес» (2016)[5].
• Лаўрэат Міжнароднай прэміі «Воін святла» (2016).
• Лаўрэат Міжнароднай літаратурна-мастацкай прэміі імя Панцеляймона Куліша (2020).

Узнагароджаны медалём 100 гадоў БНР Рады Беларускай Народнай Рэспублікі[6].

• Міхась Скобла ў час сваёй лекцыі аб жыцці і творчасці Рыгора Барадуліна (1935—2014), беларускага паэта. Мінск, 28 сакавіка 2014 г.
• Міхась Скобла расказвае, як Рыгор Барадулін за пераклад на беларускую мову паэтаў Каўказа (Дагестана, Чачні і інш.) атрымаў у падарунак бурку, папаху і сертыфікат на валоданне пляцам зямлі ў вёсцы (ауле) Карата Ахваскага раёна Рэспублікі Дагестан. Мінск, 28 сакавіка 2014 г.

Зноскі

1. 1 2 3 4 5 6 (unspecified title) Праверана 24 снежня 2021.
2. ↑ У «Галіяфах» адкрылі выставу, прысвечаную 30-годдзю «Талакі»(нявызн.). Наша Ніва (23 снежня 2015). Праверана 7 сакавіка 2019.
3. ↑ svaboda.org
4. ↑ http://lit-bel.org.dyskurs.be/by/news/u-minsku-adkryty-stralcouski-fest-i-uruchany-zalaty-apostraf.html Архівавана 7 лістапада 2017. У Мінску адкрыты Стральцоўскі фэст і ўручаны «Залаты апостраф»
5. ↑ Міхась Скобла — лаўрэат «Глінянага Вялеса» за 2016 год
6. ↑ Алексіевіч, Пазьняк, Вольскі, Эрыксан, Белавус. Хто яшчэ ўзнагароджаны мэдалём у гонар БНР-100

Літаратура

• Скобла Міхась (Міхаіл Уладзіміравіч) // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш.. — Мн.: БелЭн, 2002. — Т. 14: Рэле — Слаявіна. — С. 465. — 512 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0238-5 (т. 14), ISBN 985-11-0035-8.
• Скобла Міхась // Дзеяслоў: Нашы аўтары — Эл.рэсурс dziejaslou.by
• Водгульле ХХ стагодзьдзя: «Галасы з-за небакраю» // Наша Ніва on-line: Літаратура / 12:33, 19 верас. 2008 — Эл.рэсурс nashaniva.by

Спасылкі

• Артыкулы спадара Скоблы на Радыё «Свабода»
• Скобла Міхась (Міхаіл Уладзіміравіч) на сайце анлайн-энцыклапедыі «Беларусь у асобах і падзеях»
• Міхась Скобла. Вечны зніч (зборнік вершаў) (1990) (аудыё)

	Міхась Скобла на Вікісховішчы