Міхаіл Ісаевіч Таніч
Міхаі́л Іса́евіч Та́ніч (сапраўднае прозвішча Танхілевіч; 15 верасня 1923, Таганрог — 17 красавіка 2008, Масква) — савецкі і расійскі паэт -спеўнік.
Маладосць
Нарадзіўся ў Таганрогу ў яўрэйскай сям’і. Бацька Таніча, які кіраваў камунальнай гаспадаркай гораду, быў расстраляны ў 1938 годзе. У 1942 годзе Міхаіла прызваны ў дзейснае войска. Ваяваў на 1-м Прыбалтыйскім і 1-м Беларускім франтах. У складзе 33-й знішчальна-процітанкавай брыгады мінуў шлях ад Беларусі да Эльбы ў якасці камандзіра процітанкавай гарматы. Апошнія 11 месяцаў непасрэдна ўдзельнічаў у баях.
Пасля заканчэння вайны паступіў у Растоўскі інжынерна-будаўнічы інстытут, скончыць які не паспеў, паколькі ў 1947 годзе быў арыштаваны па 58 артыкуле пункт 10 («за шпіянаж», падставай да арышту стала выказванне аб нізкай якасці савецкіх радыёпрыёмнікаў у параўнанні з нямецкімі). У турмах і лагерах (у асноўным у раёне Салікамска, на лесапавале) Таніч правёў шэсць гадоў і быў вызвалены па амністыі толькі ў 1953 годзе.
Творчая дзейнасць
Пасля вызвалення адправіўся ў Маскву і працаваў на радыё і ў прэсе. Тады жа змяніў прозвішча. Першая зборнік вершаў выйшла ў 1959 годзе. У пачатку 1960-х гадоў набыла вядомасць яго песня, напісаная ў суаўтарстве з Янам Фрэнкелем — «Текстильный городок», якая выконвалася шматлікімі спявачкамі, сярод якіх Раіса Няменава, Мая Крысталінская.
У наступным здабыў іншых суаўтараў, сярод якіх былі Юрый Саўльскі, Аркадзь Астроўскі, Вадзім Гамалія, Оскар Фельцман, Мікіта Багаслоўскі, Уладзімір Шаінскі.
У наступным Таніч працаваў з Ігарам Мікалаевым, Аркадзем Укупнікам, Вячаславам Малежыкам, а таксама арганізаваў групу «Лесоповал» на чале з Сяргеем Каржуковым, які трагічна загінуў у 1994 годзе. Група атрымала другое нараджэнне ў 1995 годзе з прыходам маладых музыкантаў. З тых часоў «Лесоповал» — галоўны праект Міхаіла Таніча.
Член Саюза пісьменнікаў з 1968 года, аўтар 15 кніг, уключаючы песенныя. Апошнія датаваныя 1998 годам: «Жизнь» (вершы) і «Погода в доме» (песні).
Аўтар такіх вядомых песень, як “«Любовь-кольцо», «Что тебе сказать про Сахалин?», «Черный кот», «Зеркало», «Как хорошо быть генералом», «Идет солдат по городу», «Черное и белое», «Возьми меня с собой», «Не забывай», «На дальней станции сойду», «Проводы любви», «Птичий рынок», «Комарово», «Узелки», «Погода в доме».
Аўтар шматлікіх знакамітых дзіцячых песень, такіх як «Когда мои друзья со мной», «По секрету всему свету», «Из чего наш мир состоит», «Песенка про папу» і іншых.
Міхаіл Таніч памёр у 3:10 17 красавіка 2008 года ў Маскве, прычынай смерці стала нырачная недастатковасць. Міхаіла Таніча пахавалі ў суботу 19 красавіка 2008 года на Ваганькаўскіх могілках у Маскве.
Сям’я
Жонка — паэт-спеўнік Лідзія Мікалаеўна Казлова. Дачкі — Святлана і Іна, унукі Леў і Веніямін.
Узнагароды
- Лаўрэат прэміі МУС Расіі (1997)
- Лаўрэат Нацыянальнай музычнай прэміі «Авацыя» (1997)
- Лаўрэат Юбілейнага конкурса «Песня года»
- Ордэн Чырвонай Зоркі
- Ордэн Славы III ступені
- Ордэн Айчыннай вайны I ступені
- Ордэн Пашаны (1998)
- Заслужаны дзеяч мастацтваў Расійскай Федэрацыі (2001)
- Народны артыст Расіі 2003
- Ганаровы прафесар Растоўскага дзяржаўнага будаўнічага ўніверсітэта