Міхаіл Мікалаевіч Загоскін

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Загоскін. У гэтага паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Міхаіл Загоскін, значэнні. Міхаіл Мікалаевіч Загоскін (руск.: Михаил Николаевич Загоскин) (14 (25) ліпеня 1789, с. Рамзай Пензенскага ўезда, зараз Макшанскага раёна Пензенскай вобласці — 23 чэрвеня (5 ліпеня) 1852, Масква) — рускі пісьменнік, драматург, аўтар гістарычных раманаў.

З 1802 года служыў у Санкт-Пецярбургу, падчас Айчыннай вайны 1812 года паступіў у апалчэнне, быў паранены пад Полацкам. Пасля вайны быў дырэктарам шэрагу маскоўскіх тэатраў, з 1842 года — дырэктар Аружэйнай палаты.

У літаратуры дэбютыраваў камедыяй «Гарэзнік» (руск.: «Проказник») (1815). У яго п’есах «Багатонаў в вёсцы, ці Сурпрыз самому сабе» (руск.: «Богатонов в деревне, или Сюрприз самому себе») (1821), «Урок халастым, ці Спадчыннікі» (руск.: «Урок холостым, или Наследники») (1822), «Вясковы філосаф» (руск.: «Деревенский философ») (1822), «Рэпетыцыя на станцыі» (руск.: «Репетиция на станции») (1827), «Благародны тэатр» (руск.: «Благородный театр») (1827) знаходзяць перайманне французскай камедыі. Першы раман — «Юры Міласлаўскі, альбо Рускія ў 1612 годзе» (руск.: «Юрий Милославский, или Русские в 1612 году») (1829) карыстаўся вялікай папулярнасцю. Іншыя раманы і аповесці:

• «Раслаўлёў, альбо Рускія ў 1812 годзе» (руск.: Рославлев, или Русские в 1812 году) (1831)
• «Аскольдава магіла» (руск.: Аскольдова могила) (1833)
• «Кузьма Рошчын» (руск.: Кузьма Рощин) (1836)
• «Спакуснік» (руск.: Искуситель) (1838)
• «Сумота па Радзіме» (руск.: Тоска по родине) (1839)
• «Кузьма Пятровіч Мірошаў» (руск.: Кузьма Петрович Мирошев) (1841)
• «Брынскі лес» (руск.: Брынский лес) (1845)
• «Рускія ў пачатку XVIII стагоддзя» (руск.: Русские в начале XVIII столетия) (1848)

Пра прыжыццёвую папулярнасць Загоскіна гаворыць такі факт: у вядомай камедыі Гогаля «Рэвізор» галоўны герой, прайдзісвет Хлестакоў, спрабуе выдаць за сваю літаратурную творчасць менавіта раман «Юры Міласлаўскі», але прысутныя ўзгадваюць, што гэта «спадара Загоскіна сачыненне», і Хлестакову даводзіцца апраўдвацца.

Гл. таксама

• Лаўрэнцій Аляксеевіч Загоскін

Зноскі

1. 1 2 Загоскин, Михаил Николаевич // Энциклопедический словарь — СПб.: Брокгауз — Ефрон, 1894. — Т. XII. — С. 123.
2. ↑ Загоскин, Михаил Николаевич // Русский биографический словарь — СПб.: 1916. — Т. 7. — С. 152–159.
3. ↑ Загоскин Михаил Николаевич // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.

Спасылкі

• Загоскін у бібліятэке Максіма Машкова