Навум Нім

Навум Нім, уласнае імя Навум Аронавіч Яфрэмаў (нар. 16 лютага 1951, Багушэўск, Віцебская вобласць) — расійскі пісьменнік, журналіст і праваабаронца.

Біяграфія

У васьмігадовым узросце страціў бацьку, інваліда вайны. Маці — настаўніца. Вучыўся на мехмаце Маскоўскага дзяржаўнага ўніверсітэта, на матэматычным факультэце Растоўскага дзяржаўнага ўніверсітэта. Скончыў вячэрняе аддзяленне факультэта матэматыкі Віцебскага педагагічнага інстытута (1979).

Займаўся тыражаваннем і распаўсюдам самвыдаву. Быў вымушаны з’ехаць з Віцебскай вобласці з-за занадта пільнай увагі і пагроз з боку Віцебскага КДБ. Быў арыштаваны ў студзені 1985 года ў Растове-на-Доне. У чэрвені таго ж года асуджаны Растоўскім абласным судом на два з паловай гады калоніі агульнага рэжыму па абвінавачанні ў «распаўсюдзе заведама хлуслівых выдумак, якія знеслаўляюць савецкі дзяржаўны і грамадскі лад». Большую частку тэрміна правёў у калоніі агульнага рэжыма ў Цюмені. Вызвалены ў сакавіку 1987 года.

Працаваў выхавацелем і выкладчыкам у інтэрнаце для разумова непаўнавартасных дзяцей у Новачаркаску, настаўнікам матэматыкі ў школе, праграмістам, цесляром, сталяром, піларамнікам, качагарам, будаўніком.

Пісаць пачаў у 1980-я гады, але ўсур’ёз заняўся літаратурай ужо пасля лагера.

Літаратурная і журналісцкая дзейнасць

Галоўны рэдактар часопісаў Индекс/Досье на цензуру (з 1996 па 2011) і Неволя [1] (з 2004). Аўтар некалькіх аповесцяў, рамана, праваабарончай публіцыстыкі. Творы Н. Німа перакладзены на нямецкцю мову. Чалец Саюза расійскіх пісьменнікаў, Рускага ПЭН-Цэнтра.

У 2012 годзе атрымаў Міжнародную літаратурную прэмію імя А. і Б. Стругацкіх за раман «Господи, сделай так…».

Публікацыі

Звезда светлая и утренняя // Континент. 1990. № 65. С. 23—113; № 66. С. 111—207.
До петушиного крика // Знамя. 1992. № 10. С. 59—95.
Не знать, не слышать, не понимать: хроника — позиции — мнения. М.: Фонд защиты гласности, 1994 (в соавторстве).
Пятилетка гласности: хроника 1991—1996 гг. М.: Права человека, 1996.
Оставь надежду… или душу : [повести]. М.: Совершенно секретно, 1997[2]
Дело № 10. Григорий Пасько против ФСБ. М.: Галерия, 2000
Пассажиры: Хроники новейшего времени. СПб.: Лимбус-Пресс, 2006
Господи, сделай так… : [роман]. М.: Астрель, 2011

Заўвагі

↑ Об альманахе «Неволя»
↑ Ознобкина Елена […На край возможности человека Рец.: Наум Ним. Оставь надежду… или душу. М., «Совершенно секретно», 1997, 256 стр.] // Новый мир. — 1998. — № 4.

Спасылкі

Тэмы гэтай старонкі:

Катэгорыя·Пісьменнікі Расіі

Змесціва гэтай старонкі з праектаў амерыканскага фонда «Вікімедыя» дасяжнае пад сукупнай ліцэнзіяй CC BY-SA 3.0 і GFDL.