Паул Гома

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Гома. Паул Гома (рум.: Paul Goma; 2 кастрычніка 1935, Мана(руск.) бел., Аргееўскі раён(руск.) бел., Румынія — 25 сакавіка 2020, Парыж, Францыя) — румынскі празаік .

Біяграфія

Паўль Гома нарадзіўся ў вёсцы Мана(руск.) бел., каля Агеева ў 1935 годзе. Пасля далучэння Бесарабіі да СССР яго бацька быў дэпартаваны. Гоман з маці ў 1944 годзе пераехалі ў Трансільванію.

У 1952 годзе за антыкамуністычныя погляды быў пазбаўлены права навучацца ў школе. У 1955 годзе, у выніку рознагалоссяў з прафесарамі і выкладчыкамі Інстытута літаратуры і літаратурнай крытыкі Міхаілам Новікавым(рум.) бел., Міхаем Гафіцам(рум.) бел. і іншымі, абмяркоўваўся на пасяджэнні рэктарата Інстытута. У 1956 годзе пратэставаў супраць уводу савецкіх войскаў у Венгрыю, у знак пратэсту здаў білет члена Саюза рабочай моладзі.

У 1956 годзе быў арыштаваны і асуджаны спачатку на два гады, якія правёў у турмах Жылавы(руск.) бел. і Герлы(руск.) бел.. Пасля быў прымусова адпраўлены на пасяленне ў сяло Лэтешць (цяпер Бардушань(укр.) бел.), павета Яламіца(руск.) бел., дзе знаходзіўся да 1964 года. Тым не менш, у 1965 годзе яго не прынялі на 3-і курс Інстытута літаратуры. Паулу Гоме давялося здаваць іспыты на філалагічны факультэт Бухарэсцкага ўніверсітэта.

У 1968 годзе ўступіў у РКП. У 1971 годзе ў ФРГ апублікаваў раман «Асціната», за што быў прапанаваны да выключэння з партыі. У сакавіку 1977 года, апублікаваў першую заметку ў «România literară(рум.) бел.» (аб наступствах землятрусу). У 1977 годзе яму ўдалося адправіць на радыёстанцыю «Свабодная Еўропа» ліст пратэсту з нагоды парушэння правоў чалавека ў Румыніі.

20 лістапада 1977 года разам з сям’ёй ён быў пазбаўлены румынскага грамадзянства і высланы ў Францыю. Прыехаўшы ў Парыж, сям’я Гомы папрасіла палітычнага прытулку. Гома працягнуў барацьбу супраць камуністычнага рэжыму ў Румыніі. З 1977 года ён меў статус апатрыда.

25 красавіка 2013 года Гома атрымаў малдаўскае грамадзянства, а 28 чэрвеня — малдаўскі пашпарт і абвясціў аб планах пераезду ў Кішынёў[7][8].

У тым жа 2013 годзе Саюз пісьменнікаў Малдавіі вылучаў Гома на Нобелеўскую прэмію па літаратуры[9].

Гома вядомы таксама абвінавачваннямі яўрэяў у насаджэнні камунізму(руск.) бел. і адмаўленнем Халакосту. У сваім эсэ «Чырвоны тыдзень 28 чэрвеня — 3 ліпеня, ці Бесарабія і яўрэі» Гома адкрыта адмаўляе і апраўдвае факт Халакосту, вызначаючы дзеянні саюзнай нацыскай Германіі рэжыму Ёну Антанеску(руск.) бел. як «справядлівая адплата, помста»[10].

Зноскі

1. ↑ Paul Goma // Brockhaus Enzyklopädie
2. 1 2 3 4 Fichier des personnes décédées
3. ↑ Paul Goma // Babelio — 2007.
4. ↑ Biografa oficială: Paul Goma a murit din cauza infectării cu coronavirus — G4Media.ro, 2020. Праверана 25 сакавіка 2020.
5. ↑ https://www.mediafax.ro/cultura-media/scriitorul-de-origine-romana-paul-goma-va-fi-inmormantat-la-paris-in-acelasi-cimitir-in-care-odihneste-paul-celan-19032681
6. ↑ https://moldova.europalibera.org/a/archives-paul-goma-la-radio-europa-liber%C4%83-1978---un-interviu-cu-noel-bernard-(1)/29462141.html
7. ↑ Румынский антисемит Паул Гома получил молдавское гражданство Архівавана 4 сакавіка 2016.
8. ↑ Пауль Гома возвращается домой
9. ↑ Союз писателей Молдовы выдвинул антисемита на получение Нобелевской премии Архівавана 2 лютага 2014.
10. ↑ Шорников П. От забвения — к оправданию?(нявызн.). DOR LE DOR (март 2012). Архівавана з першакрыніцы 28 снежня 2007. Праверана 2012-3-4.

Літаратура

• Левит И. Э.(руск.) бел. В наркотическом угаре юдофобии: по поводу эссе писателя Паула Гомы «Красная неделя 28 июня — 3 июля 1940, или Бессарабия и евреи». Кишинёв: Еврейский общинный культурный центр, 2004.