Святлана Велмар-Янкавіч

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Янкавіч.

Святлана Велмар-Янкавіч (сербск.: Светлана Велмар-Јанковић, 1 лютага 1933, Бялград, Каралеўства Югаславія — 9 красавіка 2014, Бялград, Рэспубліка Сербія) — сербская пісьменніца.

Біяграфія

З сям’і інтэлектуалаў. Бацька, пісьменнік Уладзімір Велмар-Янкавіч, член урада нацыянальнага выратавання пры нямецкай вайсковай адміністрацыі ў Сербіі (намеснік міністра культуры і рэлігіі), пакінуў краіну ў верасні 1944, жыў у Італіі і Іспаніі, загінуў у аўтамабільнай катастрофе. Скончыла жаночую гімназію ў Бялградзе. На другім курсе ўніверсітэта занялася журналістыкай. З 1959 працавала ў выдавецтве Асвета. З 1989 займалася вылучна літаратурнай працай.

Выбраныя творы

Раманы

• Шнар/ Ožiljak (1956)
• Цямніца/ Lagum (1990, тэлефільм 1998)
• Бязодня/ Bezdno (1995)
• Нігдэя/ Nigdina (2000)
• Prozraci, аўтабіяграфічны раман (2003)
• Vostanije (2004)

Апавяданні

• Дорчал/ Dorcol (1981)
• Vracar (1994)
• Glasovi (1997)

П’есы

• Князь Міхайла/ Knez Mihailo (1994, тэлефільм 1998)
• Жезл/ Žezlo (2001)

Эсэ

• Savremenici (1968)
• Ukletnici (1993)
• Izabranici (2005)

Прызнанне

Прэміі Верба Андрыча, Машы Сялімавіча, прэмія Нацыянальнай бібліятэкі Сербіі за самую папулярную кнігу года (1992), прэмія часопіса НІН за лепшы раман года (1995) і інш. Член Сербскай акадэміі навук і мастацтваў (2009).

Проза перакладзена на многія мовы, улучаючы карэйскую.

Зноскі

1. 1 2 Svetlana Velmar-Janković // https://pantheon.world/profile/person/Svetlana_Velmar-Janković Праверана 9 кастрычніка 2017.

Спасылкі

• Біяграфія на сайце Сербскай акадэміі навук і мастацтваў Архівавана 13 красавіка 2014.
• На сайце IMDB
• Некралог у газеце Палітыка