Уладзімір Паўлавіч Пефціеў

Уладзiмiр Паўлавiч Пефцiеў (нар. 1 ліпеня 1957) — беларускі бізнесмэн, мецэнат[1] і пісьменнік[2][3].

Біяграфія

Нарадзіўся ў горадзе Бэрдзянск, Украінская ССР[4].

Прадпрымальніцкая дзейнасць

Быў саўладальнікам ЗАТ «Белтэхэкспарт», беларускага экспарцёра зброі і ваеннай тэхнікі. У 2012 годзе прадаў сваю долю ў і цалкам спыніў свой удзел у дзейнасці названай групы кампаній[5].

Таксама з’яўляўся саўладальнікам «Спорт-пары», аператара інтэрактыўных гульняў. Іншым саўладальнікам «Спорт-пары» (праз адну з яго кампаній) выступаў Максім Мірны, беларускі тэнісіст і алімпійскі чэмпіён[6].

Быў мінарытарным акцыянерам мабільнага аператара «velcom»[7]. Кампанія ў далейшым была прададзеная «A1 Telekom Austria Group» і стала работаць пад брэндам «A1»[8][9][10].

Офшоры

Пефціеў быў згаданы ва ўцечках Багамскіх афшораў у 2016 годзе: нібыта ён праз пасярэдніка валодаў трыма кампаніямі на Багамскіх астравах[11].

У 2020 годзе расследаванне, праведзенае «The Times» і «Transparency Networks», паказала, што сям’і Пефціевых належала 12 кватэр у Лондане на агульную суму каля 18 мільёнаў фунтаў стэрлінгаў. Гэты партфель быў набыты праз шэраг афшорных кампаній. Сям’я Пефціева не трапіла пад санкцыі, і пакупкі не былі парушэннем санкцый[12].

Санкцыі ЕС і іх ануляванне

У чэрвені 2011 года Савет Еўрапейскага саюза ўнёс Пефціева і яго кампаніі «БТ Тэлекамунікацыі», «Белтэхэкспарт», «Спорт-пары» в «Чорны спіс»[13][4]. У сакавіку 2012 года санкцыі былі пашыраныя і на іншыя кампаніі Пефціева: «Дзелавая сетка», «Сістэмы інвестыцый і інавацый», “Сен-Ко”, «БТ Інвест», Малінаўшчызненскі спіртагарэлачны завод «Аквадзіў», «Белтэх Холдынг», «Спецпрыборсэрвіс», «Тэхнасаюзпрыбор»[14][15]. Пры абгрунтаванні санкцый у рашэнні Савета ад 15 кастрычніка 2012 года Пефціеў быў названы асобай, звязанай з Прэзідэнтам Беларусі Аляксандрам Лукашэнкам, а таксама яго сынамі Віктарам і Дзмітрыем, якая прадстаўляе эканамічныя кансультацыі і з’яўляецца ключавым фінансавым спонсарам рэжыму ў рамках сваіх дзелавых інтарэсаў у кампаніях, якія належаць яму[15] Паводле інфармацыі праваабаронцаў, нават пасля ўвядзення санкцый Пефціеў працягнуў паспяхова весці бізнес у Еўропе, а яго еўрапейскія партнёры актыўна спрабавалі лабіраваць адмену санкцый[16].

12 жніўня 2011 года Пефціеў падаў пазоў супраць Савета ў Еўрапейскім судзе агульнай юрысдыкцыі[17]. Каманда, якая абараняла Пефціева, уключала спецыялістаў у галіне правоў чалавека: прафесара Ельскага ўніверсітэта і былога прэзідэнта Міжамерыканскай камісіі па правах чалавека Майкла Райзмана, а таксама былога дырэктара Дэпартамента міжнароднага права ўніверсітэта Бона Рудольфа Дольцэра. Таксама інтарэсы Пефціева ўяўляла юрыдычная фірма Steptoe & Johnson[18]. Еўрапейскі суд агульнай юрысдыкцыі прыняў рашэнне на карысць Пефціева і яго кампаній 9 снежня 2014 года, ануляваўшы санкцыі і пастанавіўшы, што Савет Еўрапейскага саюза не змог даказаць свае здагадкі датычна сувязі Пефціева і Лукашэнка[19][20][21].

Навукова-тэхнічная дзейнасць

Унёс уклад у даследаванне і развіццё шэрагу новых тэхналогій у розных галінах, і валодае мноствам патэнтаў. У сваёй працы ён супрацоўнічаў з такімі беларускімі навукоўцамі, як Уладзімір Аляксандравіч Кацько і Сяргей Уладзіміравіч Плятнеў[22][23].

Філантрапічная дзейнасць

Спорт

Актыўна спансаваў спартыўныя праекты ў Беларусі. Удзельнічаў у стварэнні, падтрымліваў і кіраваў тэнісным клубам, адказным за трэніроўкі маладых беларускіх спартсменаў, такіх як Вольга Гаварцова і Кацярына Дзегалевіч[24][25]. Пефціеў быў галоўным спонсарам Вікторыі Азаранцы, алімпійскай чэмпіёнкі і першай ракеткі свету, калі той было 11-18 гадоў[26][27]

З 2009 па 2012 год узначальваў Беларускую тэнісную федэрацыю[28][29]. Максім Мірны выказваў сваю падзяку працы Пефціева ў якасці кіраўніка тэніснай федэрацыі[30].

Рэлігійная спадчына

Уклад Пефціева у захаванне спадчыны праваслаўнага хрысціянства быў адзначаны ўзнагародамі праваслаўнай царквы[31]. Ён быў вядучым спонсарам аднаўлення храма ў вёсцы Тонеж (скончаны ў 2015), пабудаванага на месцы злачынстваў нацыстаў.[32][33][34]

Гісторыя і мастацтва

Спансаваў і ў некаторых выпадках быў сааўтарам шэрагу мастацтвазнаўчых і гістарычных публікацый, у асноўным у гістарычнай серыі «У пошуках страчанага» беларускага гісторыка Уладзіміра Ліхадзедава, тома якой уключаюць:[35][2][36]

• «Тадэвуш Касцюшка» — пра вядомага палітычнага і ваеннага дзеяча, які ўнёс уклад у станаўленне еўрапейскай і амерыканскай дэмакратыі.
• «Беларусь праз аб’ектыў нямецкага салдата» — аб перыядзе Першай сусветнай вайны, калі частка сучаснай Беларусі была акупавана нямецкімі войскамі.
• «Адам Міцкевіч» — аб вялікім паэце і патрыётаў беларускага, польскага і літоўскага народаў.
• «Аляксандр Неўскі» —аб праваслаўных храмах у гонар ушанаванага рускага святога князя, збудаваных на тэрыторыі шэрагу еўрапейскіх дзяржаў.
• «Дзяржаўны банк Расійскай імперыі на паштоўках канца XIX-пачатку XX стагоддзя».
• «Помнікі, прысвечаныя Айчыннай вайне 1812 года».

Пефціеў таксама з’яўляецца сааўтарам тэматычных выданняў:

• «1812: Храналогія Айчыннай вайны на старых паштоўках і ў графіцы» — у азнаменаванне 200-годдзя Рускай кампаніі Напалеона I і Айчыннай Вайны 1812 года.[37][38]
• «Святы Роўнаапостальны Князь Уладзімір»[39][40][41]

У 2017 годзе выдаў кнігу ўласных выказванняў «Афарызмы камбінатара»[42][43][44], прадмову да якой напісаў Энтані Кліфард Грэйлінг, брытанскі філосаф, аўтар больш за 30 кніг па філасофіі і гуманізму.

У 2020 годзе выпусціў кнігу «Цытаты з ненапісаных раманаў і апавяданняў», з прадмовай ад брытанскага аўтара Адама Робертса[3][45].

Пры ўдзеле Пефціева вядзецца праца па ўвекавечанні памяці беларускіх воінаў, якія загінулі на тэрыторыі сучаснай Беларусі падчас паўстанняў XIX стагоддзя, Айчыннай вайны 1812 года, Першай і Другой сусветных войнаў. Былі сабраныя тысячы ўнікальных матэрыялаў, фатаграфій, дакументаў і лістоў, многія з якіх былі ў 2012 годзе прадстаўлены публіцы на выставе ў Беларускім дзяржаўным музеі гісторыі Вялікай Айчыннай вайны[46][47].

Зноскі

1. ↑ В белорусской деревне Тонеж освящен храм-памятник, установленный на месте сожженной нацистами церкви с верующими (нявызн.). Архівавана з першакрыніцы 7 снежня 2016.
2. 1 2 Славное имя (нявызн.). Архівавана з першакрыніцы 20 снежня 2016.
3. 1 2 Quotations From Stories Yet To Be Written (нявызн.).
4. 1 2 Council Decision 2011/357/CFSP of 20 June 2011 amending Decision 2010/639/CFSP concerning restrictive measures against certain officials of Belarus (нявызн.). Архівавана з першакрыніцы 18 снежня 2021.
5. ↑ Российский бизнесмен купил белорусского экспортера вооружений «Белтехэкспорт» (нявызн.). Архівавана з першакрыніцы 28 лістапада 2020.
6. ↑ Бизнес-успехи Максима Мирного (нявызн.). Архівавана з першакрыніцы 28 лістапада 2020.
7. ↑ Velcom на перепродажу? (нявызн.). Архівавана з першакрыніцы 19 жніўня 20212021-08-19. Праверана 14 красавіка 2022.
8. ↑ Velcom был продан за 556 млн. долларов (нявызн.) (недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 2 снежня 20202020-12-02. Праверана 14 красавіка 2022.
9. ↑ Telekom Austria Group Finalizes Acquisition of Velcom as Agreed (нявызн.).
10. ↑ velcom окончательно становится A1. Что это значит для абонентов (нявызн.). Архівавана з першакрыніцы 17 красавіка 20212021-04-17. Праверана 14 красавіка 2022.
11. ↑ Belarus dictator’s ‘bagman’ Vladimir Peftiev, once a Malta resident, named in ICIJ’s Bahamas offshore leaks (нявызн.). Архівавана з першакрыніцы 18 жніўня 2021.
12. ↑ £18m London homes of Belarusian businessman (нявызн.). Архівавана з першакрыніцы 28 снежня 2020.
13. ↑ Поўны спіс 208 беларускіх чыноўнікаў, якім забаронены ўезд у ЕС (бел.) . Наша Ніва (11 кастрычніка 2011). Архівавана з першакрыніцы 22 кастрычніка 2017.
14. ↑ ФК «Дынама» (Менск), гіпэрмаркеты «Прастор» і судзьдзя Каваленкі трапілі ў «чорны сьпіс» ЭЗ Архівавана 22 красавіка 2020. // Наша Ніва/Европейское радио для Беларуси, Андрэй Елісееў
15. 1 2 EUR-Lex — 32012D0642 — EN — EUR-Lex(англ.) . eur-lex.europa.eu. Архівавана з першакрыніцы 22 жніўня 2021.
16. ↑ European Policy of Sanctions Runs into Trouble (нявызн.). Архівавана з першакрыніцы 22 студзеня 2021.
17. ↑ Action brought on 12 August 2011 — Peftiev v Counci (нявызн.).
18. ↑ The Aim of Sanctions is to Hurt (нявызн.).
19. ↑ Judgment of the General Court (First Chamber) 9 December 2014 In Case T‑440/11 (нявызн.). Архівавана з першакрыніцы 29 лістапада 2016.
20. ↑ Judgment of the General Court (First Chamber) 9 December 2014 In Case T‑441/11 (нявызн.). Архівавана з першакрыніцы 20 снежня 2016.
21. ↑ Judgment of the General Court (First Chamber) 9 December 2014 In Case T‑439/11 (нявызн.).
22. ↑ Method of combined treatment of maligant tumors (нявызн.).
23. ↑ Пефтиев Владимир Павлович (нявызн.). Архівавана з першакрыніцы 24 студзеня 2020.
24. ↑ Владимир Пефтиев сменил Михаила Павлова на посту главы БТА (нявызн.). Архівавана з першакрыніцы 28 лістапада 2020.
25. ↑ Белорусский теннис возглавил руководитель «Белтехэкспорта» В.Пефтиев (нявызн.). Архівавана з першакрыніцы 14 верасня 2020.
26. ↑ Спарринг-партнер Азаренко и тренер Волчкова: Редфу, «физика» и психология стали причинами кризиса, в котором находится экс-первая ракетка мира (нявызн.). Архівавана з першакрыніцы 20 снежня 20162016-12-20. Праверана 14 красавіка 2022.
27. ↑ «Наш теннис не отвечает Вике взаимностью». Бывшие боссы федерации тенниса — про Азаренко (нявызн.). Архівавана з першакрыніцы 1 жніўня 20192019-08-01. Праверана 14 красавіка 2022.
28. ↑ Шакутин сменил Пефтиева во главе Белорусской теннисной федерации (нявызн.). Архівавана з першакрыніцы 3 студзеня 2015.
29. ↑ Белорусскую теннисную федерацию возглавил руководитель «Белтехэкспорта» (нявызн.). Архівавана з першакрыніцы 20 снежня 20162016-12-20. Праверана 14 красавіка 2022.
30. ↑ Max ‘The Beast’ Mirnyi Finally Rests (нявызн.). Архівавана з першакрыніцы 20 снежня 2018.
31. ↑ На какие средства живет белорусская церковь (нявызн.). Архівавана з першакрыніцы 28 лістапада 20202020-11-28. Праверана 14 красавіка 2022.
32. ↑ Пефтиев профинансировал восстановление храма в «полесской Хатыни» (нявызн.). Архівавана з першакрыніцы 20 снежня 20162016-12-20. Праверана 14 красавіка 2022.
33. ↑ Memorial church on the cite of the original one burned down by Nazis is consecrated in Belarus (нявызн.). Архівавана з першакрыніцы 18 красавіка 2017.
34. ↑ В белорусской деревне Тонеж освящен храм-памятник, установленный на месте сожженной нацистами церкви с верующими (нявызн.). Архівавана з першакрыніцы 7 снежня 2016.
35. ↑ Уладзімір Ліхадзедаў: «Мару стварыць прыватны музей кнігадрукавання» (нявызн.). Архівавана з першакрыніцы 20 снежня 2016.
36. ↑ Спажыва для розуму і душы (нявызн.). Архівавана з першакрыніцы 8 верасня 2020.
37. ↑ Запечатленные моменты славы (нявызн.). Архівавана з першакрыніцы 20 снежня 2016.
38. ↑ Национальная книжная палата Беларуси (нявызн.). Архівавана з першакрыніцы 20 снежня 2016.
39. ↑ Полоцкую епархию посетил Уполномоченный по делам религий и национальностей Республики Беларусь (нявызн.). Архівавана з першакрыніцы 20 снежня 2016.
40. ↑ Известные коллекционеры издали альбом в честь святого равноапостольного князя Владимира (нявызн.). Архівавана з першакрыніцы 20 снежня 2016.
41. ↑ Ревнителям белорусской культуры (нявызн.). Архівавана з першакрыніцы 4 снежня 2020.
42. ↑ Maxims of a Man of Schemes (нявызн.). Архівавана з першакрыніцы 7 лістапада 2017.
43. ↑ Maxims of a Man of Schemes (English and Russian Edition) (нявызн.). Архівавана з першакрыніцы 7 лістапада 2017.
44. ↑ Aforizmy kombinatora (нявызн.).
45. ↑ Quotations From Stories Yet To Be Written (нявызн.).
46. ↑ В Минске открылась выставка гравюр с участием экспонатов из коллекции Пефтиева (нявызн.).
47. ↑ Скажи-ка, дядя, ведь недаром! (нявызн.). Архівавана з першакрыніцы 20 снежня 2016.