Іван Анатолевіч Бонч-Асмалоўскі
У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Бонч-Асмалоўскі.
Іван Анатолевіч Бонч-Асмалоўскі (20 мая (2 чэрвеня) 1881, маёнтак Блонь Ігуменскага павета Мінскай губерні, цяпер в. Блонь Пухавіцкага раёна Мінскай вобл. — 16 верасня 1969) — грамадска-палітычны дзеяч, публіцыст . Старэйшы сын Анатоля Бонч-Асмалоўскага і Варвары Бонч-Асмалоўскай.
Біяграфія
Пад уплывам бацькоў з юнацтва далучыўся да рэвалюцыйнай дзейнасці. У 1902 годзе за арганізацыю ў Блоні нелегальнага сялянскага гуртка разам з бацькам сасланы ва Алтай (Усць-Каменагорск). Вызвалены ў 1904 годзе па амністыі; выехаў на вучобу ў Цюрых. Перапраўляў у Расію нелегальную літаратуру. Восенню 1905 года прыехаў у Расію, дзе быў адным з арганізатараў Усерасійскага сялянскага саюза. У 1-й і 2-й Дзяржаўнай думе сакратар фракцыі «Трудовая группа»[2]. Пра дзейнасць фракцыі выпусціў кнігу «Работы первой Государственной думы», якая адразу ж была канфіскавана ўладамі. У 1907 годзе паступіў на юрыдычны факультэт Маскоўскага ўніверсітэта, але быў арыштаваны. У сакавіку 1912 года прыгавораны Віленскай судовай палатай да 6 месяцаў зняволення. У савецкі перыяд працаваў служачым у дзяржаўных установах Мінска і Масквы.
Зноскі
- 1 2 (unspecified title) Праверана 10 сакавіка 2022.
- ↑ У некаторых выданнях, у прыватнасці, у Памяць. Пухавiцкi раён. — Мн.: Беларусь, 2003. ISBN 985-01-0251-9. — С. 113, памылкова сказана, што Іван Бонч-Асмалоўскі быў дэпутатам Думы. Варта падкрэсліць, што ён быў сакратаром думскай фракцыі, не будучы дэпутатам.
Літаратура
- Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. Т. 2: Беліцк — Гімн / Рэдкал.: Б. І. Сачанка (гал. рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн.: БелЭн, 1994. — 537 с., [8] к.: іл. — 20 000 экз. — ISBN 5-85700-142-0.
- Рэпрэсаваныя літаратары, навукоўцы, работнікі асветы, грамадскія і культурныя дзеячы Беларусі. Энцыклапедычны даведнік у 10 тамах (15 кнігах). Т. 1. Абрамовіч—Кушаль. / Укладальнік Л. У. Маракоў. — Смаленск, 2003. — 480 с. — ISBN 985-6374-04-9.