Біргіта Тротцыг

Біргіта Тротцыг, народжаная Астра Біргіта К’елен (швед. Birgitta Trotzig, Astri Birgitta Kjellén; нар. 11 верасня 1929, Гётэбарг — 14 мая 2011, Лунд)[7] — шведская пісьменніца, абраная ў Шведскую акадэмію ў 1993 годзе [8] Яна была адным з самых вядомых аўтараў Швецыі, пісала мастацкую і публіцыстычную прозу, а таксама празаічную паэзію.

Біяграфія

Тротцыг нарадзілася ў Гётэбаргу, Швецыя, яна была адзіным дзіцёнкам у сям’і. Першапачаткова сям’я жыла з бабуляй і дзядулем па матчынай лініі ў Гётэборгу, пазней пераехала ў маленькі горад Крыстыянстад на поўдні, дзе бацькі бацькоў працавалі настаўнікамі. Яна скончыла гімназію ў 1948 годзе.[9] Тротцыг вярнуўся ў Гётэбарг і вывучала гісторыю літаратуры. Яна пачала пісаць для нацыянальнай газеты «Aftonbladet» і для літаратурнага часопіса «Bonniers Litterära Magasin». Выйшла замуж за мастака і скульптара Ульфа Тротцыга і жыла ў Парыжы з 1955 па 1969 разам з мужам; у гэты перыяд яна прыняла рыма-каталіцтва. З-за гэта яна атрымала доступ да розных аспектаў французскай культуры і да хрысціянскай і яўрэйскай містыкі; яе вельмі зацікавілі Сан-Хуан-дэ-ла-Крус і П’ер Тейяр дэ Шардэн.

Біргіта Тротцыг была лаўрэатам шматлікіх літаратурных прэмій, у тым ліку прэміі Эўраліда ў 1997 годзе. Біргіта Тротцыг жыла ў Лундзе і вялікую частку свайго далейшага жыцця заставалася актыўнай у грамадскім жыцці і ў розных праектах Шведскай акадэміі.

15 мая 2011 года Петэр Энглунд апублікаваў вестку пра смерць Тротцыг ўвечары 14 мая пасля працяглай хваробы.[10]

Літаратурная кар’ера

Тротцыг была адной з самых вядомых сучасных пісьменнікаў Швецыі[11], напісаўшы некалькі раманаў, у якіх яна выказалася пра сваю каталіцкую веру (хаця, як кажуць, яе перспектыва была хутчэй экзістэнцыяльнай, чым хрысціянскай [12]) і цёмныя бачанні. Вярталіся тэмы смерці і ўваскрасення кахання . Сярод яе раманаў — «Sjukdomen» («Хвароба») (зняты фільм Kejsaren, «Імператар», у 1979 годзе) і «Dykungens dotter» («Дачка бруднага караля») (1985 год). Яна таксама пісала эсэ і артыкулы пра паэзію, творы празаічных вершаў: «Anima» (1982) і «Sammanhang» («Кантэксты») (1996).

Бібліяграфія

Проза

• Ur de älskandes liv (Стакгольм: Bonnier, 1951, «З жыцця тых, хто любіць»)
• Bilder (Стакгольм: Bonnier, 1954)
• De utsatta: En legend (Стакгольм: Bonnier, 1957, «Выкрытыя»)
• Ett landskap: Dagbok, фрагмент 54-58 (Стакгольм: Bonnier, 1959)
• En berättelse från kusten (1961, «Казка з узбярэжжа»)
• Utkast och förslag (Хельсінкі: Söderström, 1962; Стакгольм: Bonnier, 1962)
• Levande och döda: Tre berättelser (Хельсінкі: Söderström, 1964; Стакгольм: Bonnier, 1964)
• Sveket (Стакгольм: Bonnier, 1966)
• Ordgränser (Стакгольм: Bonnier, 1968)
• Teresa (Стакгольм: Bonnier, 1969)
• Sjukdomen (Стакгольм: Bonnier, 1972)
• I kejsarens tid: Sagor (Стакгольм: Bonnier, 1975, «У часы імператара»)
• Berättelser (Стакгольм: Bonnier, 1977, «Гісторыі»)
• Jaget och världen (Стакгольм: Författarförlaget, 1977)
• Anima: Prosadikter (Стакгольм: Bonnier, 1982)
• Dykungens dotter: En barnhistoria (Стакгольм: Bonnier, 1985)
• Porträtt: Ur tidshistorien (Стакгольм: Bonnier, 1993)
• Sammanhang: Material (Стакгольм: Bonnier, 1996)
• Dubbelheten: tre sagor (Стакгольм: Bonnier, 1998, «Падвойнасць: тры казкі»)
• Gösta Oswald (Стакгольм: Norstedt, 2000)

Зборнікі эсэ

• Utkast och förslag (1962, «Эскізы і ідэі»)
• Jaget och världen (1977, «Эга і свет»)

Разам з Ульфам Тротцыгам

• Dialog: om Ulf Trotzigs konstnärsskap (Стакгольм: Arena, 1996)

Зноскі

1. ↑ Нямецкая нацыянальная бібліятэка, Берлінская дзяржаўная бібліятэка, Баварская дзяржаўная бібліятэка і інш. Record #118878093 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 27 красавіка 2014.
2. ↑ Birgitta Trotzig // FemBio: Банк інформації про видатних жінок, Frauendatenbank, Банк данных о выдающихся женщинах Праверана 9 кастрычніка 2017.
3. ↑ Нямецкая нацыянальная бібліятэка, Берлінская дзяржаўная бібліятэка, Баварская дзяржаўная бібліятэка і інш. Record #118878093 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 13 снежня 2014.
4. ↑ http://sverigesradio.se/sida/artikel.aspx?programid=2054&artikel=4505694
5. ↑ http://www.svenskagravar.se/index.php/visa_gravsatt/?ID=300018735
6. ↑ (unspecified title) Праверана 20 ліпеня 2020.
7. ↑ Peter Englund: Birgitta Trotzig död, Dagens Nyheter 15 May 2011
8. ↑ Chair no. 6 – Birgitta Trotzig. The Swedish Academy.
9. ↑ Projekt Runeberg: Vem är det: Svensk biografisk handbok 1993
10. ↑ Förlust, Peter Englund’s official blog, 15 May 2011, retrieved 15 May 2011
11. ↑ Forsås-Scott, Helena (1997). Swedish women’s writing, 1850-1995. London, United Kingdom: Continuum International Publishing Group. pp. 149–169. ISBN 978-0-485-92003-1.
12. ↑ “Birgitta Trotzig”. Birgitta Trotzig. 2010. «Birgitta Trotzig». Encyclopædia Britannica. 2010.