wd wp Пошук:

Віктар Андрэевіч Скумін

Віктар Андрэевіч Скумін (30 жніўня 1948) — савецкі і расійскі вучоны, доктар медыцынскіх навук, прафесар, літаратар, аўтар сістэмнага падыходу да здароўя (″культура здароўя″, 1968). Належыць да ліку выдатных айчынных навукоўцаў, якія атрымалі шырокую вядомасць сваёй навуковай, педагагічнай і грамадскай дзейнасцю.[2][3]

Біяграфія

Нарадзіўся ў сям’і служачых 30 жніўня 1948 года у Пензенскай вобласці, Расія. Дзіцячыя гады прайшлі ў асяроддзі блізкім. У 1948 годзе разам з бацькам пераехаў у горад Казань. Пражываў таксама ў Пензе, Чэлябінску, Петразаводску і іншых гарадах.[4]

Паступіў ў 1967 годзе у Харкаўскі нацыянальны медыцынскі ўніверсітэт, які скончыў з адзнакай у 1973 годзе. Пасля інтэрнатуры на базе абласной клінічнай бальніцы у 1976 г. паступіў у клінічную ардынатуру у горадзе Кіеў (навуковы кіраўнік — Мікалай Міхайлавіч Амосаў).[5]

У 1980 годзе скончыў аспірантуру, абараніў дысертацыю на суісканне вучонай ступені кандыдата медыцынскіх навук. З 1980 года працаваў у Інстытуце ўдасканалення ўрачоў у горадзе Харкаў (Украіна).[6]

Абараніў дысертацыю на суісканне вучонай ступені доктара медыцынскіх навук ў 1988 г. У 1993 годзе прысвоена званне прафесара.[7]

Навуковая дзейнасць

Стварыў навукова-педагагічную школу і напрамак «Культура здароўя»[en]. Адзін з ініцыятараў распрацоўкі канцэпцыі выкладання культуры здароўя ў школах і ВНУ. Аўтар наватарскіх методык у псіхалогіі і кардыялогіі. З’яўляецца аўтарам 15 рацыяналізатарскіх прапаноў.[8][9]

Аўтар больш за 300 публікацый, падручнікаў. Асноўныя навуковыя працы па кардыялогіі, псіхіятрыі, псіхалогіі, гастраэнтэралогіі.[10]

Навуковыя працы

Званні

Літаратура

Спасылкі

Гл. таксама

Зноскі

  1. Skumin syndrome (нявызн.). wikidata.org. Праверана 27 December 2018.
  2. Прафесар Віктар Андрэевіч Скумін
  3. Ковалева E. A.. Педагогический совет. Культура здоровья учащихся как фактор здоровьесберегающей среды школы. Слайд 6 (нявызн.) (недаступная спасылка). 900igr.net (2009). Архівавана з першакрыніцы 24 верасня 2017. Праверана 18 снежня 2015.
  4. Alter Litvin (2002). “Японские военнопленные: спецлагерь на Каме”. Gasyrlar avazy = Ėkho vekov 3/4. ISSN 2073-7483. OCLC 33252147. http://www.archive.gov.tatarstan.ru/magazine/go/anonymous/main/?path=mg:/numbers/2002_3_4/03/03_7/. Retrieved on 14 студзеня 2022.  Архівавана 25 верасня 2015.
  5. Сергей Петухов. Почему останавливаются искусственные сердца (нявызн.). РИА Новости. Архівавана з першакрыніцы 12 кастрычніка 2015. Праверана 16 снежня 2015.
  6. Скумин В.А.. Психотерапия в лечебных программах для детей с хроническими соматическими заболеваниями (нявызн.). Вопросы охраны материнства и детства (1984). Праверана 14 May 2018.
  7. Аттестат профессора ПР № 000303, Кіеў.
  8. Мойсеюк В.П.. Современные подходы к изучению феномена культуры здоровья(укр.)  (недаступная спасылка). Восьмая Международная научно-практическая интернет-конференция «Научный потенциал 2012». Архівавана з першакрыніцы 24 верасня 2017. Праверана 18 снежня 2015.
  9. Многообразие определений феномена “культура здоровья” как показатель его многогранности в педагогическом образовании (нявызн.) 161–5. Вестник Томского государственного педагогического университета (2012). Праверана 24 December 2014.
  10. Скумин В.А.. Епідеміологія і клініка соматогенних пограничних психічних розладів у дітей з хронічними хворобами органів травлення (нявызн.) 22-23 (1990). Праверана 14 May 2018.
Тэмы гэтай старонкі: Катэгорыя·Пісьменнікі паводле алфавіта Катэгорыя·Пісьменнікі-ўрачы
Змесціва гэтай старонкі з праектаў амерыканскага фонда «Вікімедыя» дасяжнае пад сукупнай ліцэнзіяй CC BY-SA 3.0 і GFDL.

Энцыклапедычны партал «Пісьменства беларускве» piśmienstva.viedy.be