Міхал Богуш-Шышка

Міхал Богуш-Шышка (польск.: Michał Bohusz Szyszko; 8 лістапада 1811, в. Варонічы Ігуменскага павета Мінскай губерні, цяпер Пухавіцкі раён, Мінская вобласць — 12 сакавіка 1877, Альхова, цяпер Пухавіцкі раён) — беларускі і польскі культурны дзеяч, архівіст, перакладчык, гісторык, лінгвіст, энцыклапедыст, празаік .

Біяграфія

Бацькі: Рышард Шышка (Ryszard Szyszko) і Караліна Кушэўска (Karolina Kuczewska)[2]. Скончыў віленскую гімназію і Віленскі ўніверсітэт (1832), ведаў больш за 10 моў. Да 1838 года перакладчык мінскага межавага (падкаморскага) суда. Потым жыў у Санкт-Пецярбургу[3]. Памёр у маёнтку Альхова (цяпер — Пяскі (Альхоўка) Пухавіцкага раёна) Ігуменскага павета. Пахаваны на мясцовых могілках каля Узлянаў[4].

Археаграфічная праца

З 1860 па 1873 год па запрашэнні нясвіжскага ардыната князя Вільгельма Радзівіла працаваў другім архіварыусам у Нясвіжы над сістэматызацыяй прыватнага збору дакументаў князёў Радзівілаў. У яго абавязкі ўваходзіла праца з дакументамі, якія тычаліся гісторыі і літаратуры[5].

Так, напрыклад, у Літоўскім дзяржаўным гістарычным архіве знаходзяцца складзеныя Богушам-Шышкай ― вопіс дакументаў за 1410―1787 гады і спісы вядомых асоб, згадваных у дакументах (ЛДІА, фонд 1280 ― «Радзівілы, князі», ч. 1, 1416—1922).

Аказваў дапамогу ў пошуку патрэбных дакументаў гісторыкам, якія прыязджалі ў Нясвіж ― М. І. Кастамараву, П. А. Гільтэбранту і іншым[6].

У «Архіве Радзівілаўскім» апублікаваў шэраг звестак па гісторыі Польшчы, Беларусі і Літвы: пра адказ караля Жыгімонта III рускім паслам у 1610 годзе, аб Лоеўскай бітве 1649, аб бітве пад Алькенікамі 1700 года, прамова Яна Сабескага пасля зрыву сойма ў Гродне (1688), акт Барскай канфедэрацыі 1768 года, дзённік ваеннага паходу на рускія землі ў 1660 годзе, дакументы суда над філосафам Казімірам Лышчынскім, лісты Караля Станіслава Радзівіла да князя М. В. Рэпніна і інш[7][8].

Літаратурная дзейнасць

Нароўні з вядомымі навукоўцамі ― прафесарам Фларыянам Чэпялінскім, пісьменнікам і філолагам Януарыям Філіповічам, паэтам Вінцэнтам Каратынскім, пісьменнікам і перакладчыкам Валяр’янам Тамашэвічам, гісторыкам Аляксандрам Здановічам, ― удзельнічаў у працы над «Слоўнікам польскай мовы» (Вільня, 1861)[9][10].

У 1858—1859 гадах удзельнічаў у стварэнні польскай «Усеагульнай энцыклапедыі» («Encyklopedia Powszechna») Самуэля Оргельбранда, першы том якой з’явіўся ў 1868 годзе[11].

На аснове нясвіжскіх дакументаў напісаў «Нарыс жыцця князя Міхала Кшыштафа Радзівіла, празванага Сіроткам», «Дыярыуш князя Міхала Казіміра Радзівіла», «Гісторыю Астрожскай ардынацыі» (не выдадзена).

Міхал Богуш-Шышка пераклаў на польскую мову:

• «Споведзь» («Wyznania») Св. Аўгусціна (тт. 1-2, 1844)
• «Падарожжы» А. Гумбальта (тт. 1-4, 1861)
• «Нарыс усеагульнай гісторыі» Г. Вэбера (тт.1-2, 1862)
• «Лісты Св. Бернарда» Бернарда Клервоскага (1849)

Пераклаў лацінскую частку «Жыцці архіепіскапаў Гнезненскіх, Прымасаў Кароны Польскай і Вялікага Княства Літоўскага, ад Вілібальда да Анджэя Ольшоўскага» (1860)

Зноскі

1. ↑ Беларуская Вікіпедыя — 2007.
2. ↑ Minakowski M. J. Genealogia potomkow Sejmu Wielkiego(нявызн.).
3. ↑ Рыбчонак С. А. Насельнікі Нясвіжскага замка ў сярэдзіне XIX ст. // Архіварыус. Зборнік навукова-папулярных паведамленняў і артыкулаў. — Мн.: БелНДІДАС, Беларускі навукова-даследчы інстытут дакументазнаўства і архіўнай справы, 2004. — № 2.
4. ↑ Jelski A., 1886, с. 448
5. ↑ Латушкін А. М. Роля архіварыўсаў у захаванні Нясвіжскага архіва князёў Радзівілаў 2-й пал. XVIII — 1-й пал. XX ст. // Архіварыус. Зборнік навукова-папулярных паведамленняў і артыкулаў. — Мн.: БДУ, 2011. — С. 111-116.
6. ↑ Пазнякоў В. С. Богуш-Шішка Міхал // Электронная энцыклапедыя «Вялікае Княства Літоўскае». — Мн.
7. ↑ ARCHIWUM WARSZAWSKIE RADZIWIŁŁÓW DZIAŁ VI: «DIARIUSZE» z lat 1613-1770 (1807). Inwentarz analityczny zespołu PL, 1 354 VI. Opracował Rafał Jankowski. Dzieje przechowywania(нявызн.) (недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 4 сакавіка 2016.
8. ↑ [Archiwum Domu Radziwiłłów. Listy Ks. M.K. Radziwiłła Sierotki.-Jana Zamoyskiego.-Lwa Sapiehy. (Rys życia księcia M.K. Radziwiłła, zwanego Sierotką by M.B. Szyszko) 1885](нявызн.).
9. ↑ Słowniki. Okres nowopolski i współczesność(нявызн.) (недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 16 студзеня 2017.
10. ↑ Słownik języka polskiego, Wilno 1861(нявызн.). Internetowy przewodnik edukacyjny.
11. ↑ Zygmunt Brocki. Leksykolodzy I leksykografowie tehniczni w «Polskim slowniku biograficznym» // Kwartalnik Historii нauki і тehniki. — 1965. — № 4. — С. 627-630.

Літаратура

• Казлоў У. П., Міхальчанка А. М. Некаторыя пытанні археаграфіі як навуковай дысціпліны // Беларускі археаграфічны штогоднік. Вып. 2 / Рэд. кал.: Р. П. Платонаў (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелНДІДАС, 2001. — 360 с.
• Jelski A. Olchów // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. — Tom VII: Netrebka — Perepiat. — Warszawa, 1886. — С. 447—448. — 960 с.