wd wp Пошук:

Аляксандр Цімафеевіч Вазіла

Аляксандр Цімафеевіч Вазіла (псеўданімы і крыптанім: Алек де Вазиллини; Клим Злобич; Правдолюб; Антон Хатыня; Саша Косматый; Аль-Вэ; 28.8(9.9).1888, мяст. Прапойск Быхаўскі павет, Магілёўская губерня, Расійская імперыя — 4 снежня 1937, Уладзімір, РСФСР) — грамадскі дзеяч, паэт, публіцыст.

Біяграфія

Нарадзіўся 28 жніўня 1888 года ў мястэчку Прапойск Быхаўскага павета Магілёўскай губерні (цяпер Слаўгарад, Магілёўская вобласць). Вучыўся на Вышэйшых курсах Т. Лесгафта ў Пецярбургу; у 1908 годзе выключаны за ўдзел у рэвалюцыйным руху і, па некаторых звестках, сасланы ў Сібір. У 19121913 друкаваўся ў газеце «Белорусский вестник». Выдаў у 1914 у Златавусце Уфімскай губерні зборнік паэзіі «Волны», які быў канфіскаваны цэнзурай (у кнізе была і аўтабіяграфічная частка пра жыццё ссыльных у Сібіры); супраць аўтара распачата судовая справа. Гэта перашкодзіла выданню Вазіле заяўленага ім штотыднёвіка «Уральская искра». У 19161917 займаўся на курсах кааперацыі ў Петраградзе.

У 19171918 — сацыял-дэмакрат-інтэрнацыяналіст, старшыня Быхаўскай павятовай земскай управы. На Першым Усебеларускім з’ездзе 1917 выступіў супраць намеру абвясціць беларускую дзяржаўнасць. Яго прамова была надрукавана асобнай брашурай. У 1918 быў загадчыкам агітацыйна-выдавецкага пададдзела Белнацкаму[1], рэдактарам часопіса «Чырвоны шлях». З 1919 года адышоў ад палітычнай дзейнасці.

Арыштоўваўся 18 снежня 1917 года і ў 1924 годзе. У 1932 годзе арыштаваны ў Маскве, прывезены на Беларусь, абвінавачваны ў арганізацыі контррэвалюцыйнай арганізацыі ў Прапойскім раёне. Сасланы ў Казахстан, дзе ў 1937 годзе зноў быў зарыштаваны, абвінавачваны ў антысавецкай дзейнасці, прывезены ва Уладзімірскі палітычны ізалятар, дзе абвінавачваны ў стварэнні падпольнай антысавецкай арганізацыі ўжо ў ізалятары. Растраляны 4 снежня 1937 года.[2] Рэабілітаваны ў 1956 годзе.

Сям’я

Жонка - Марыя Пятроўна, пяцёра дзяцей: Гэмел, Пампей, Неон, Маррон і дачка Гаіянія.[3]

Творы

  • По краю. Г. Мстиславль Могилёвской губ. [Клим Злобич] // Белорусский вестник. № 24 (2.12.1912). С. 4.
  • Путевые заметки (по Белоруссии) [Клим Злобич] // Белорусский вестник. № 27 (25.12.1912). С. 11-12.
  • Я не раб и… молю пощади” [Александр Вазилло] // Белорусский вестник. № 1 (13.01.1913). С. 4.
  • Слепой [Александр Возилло] // Белорусский вестник. № 1 (13.01.1913). С. 6-8.
  • Волны (стихотворения) [Александр Вазилло]. Златоуст: тип. Ф.П. Селезнева, 1914. - 60 с.
  • Речь, произнесенная на 1-м Всебелорусском с’езде. Петроград: изд-во Белорусск. отд. Ком. по делам национальностей СКСО, 1918. - 31 с.
  • Чырвоны шлях Белоруссии. Красная дорога России [Клим Злобич]; Что думают и говорят о Белоруссии [Алек де Вазиллини]; Белоруссию продают [Правдолюб]; Война народов [Александр Вазилло] // Чырвоны шлях. № 1-2 (19.07.1918).
  • Голос Белоруссии. Великая мировая война и Белоруссия [Клим Злобич]; День за днем [Алек де Вазиллини]; Пояснительная записка к проекту Война XX века [Александр Вазилло]; “И будем верить мы…” [стих., Александр Вазилло] // Чырвоны шлях. № 3-4 (25.08.1918).
  • Со всех сторон и отовсюду [Алек де Вазиллини]; Белорусы, называйтесь своим именем [Клим Злобич]; Первая конференция белорусских советских писателей и организаций [Правдолюб] // Чырвоны шлях. № 5-6 (13.10.1918).
  • Солнце Белоруссии всходит [Клим Злобич]; Народное хозяйство Белоруссии [Антон Хатыня] // Белорусская криница. № 1-2 (24.11.1918).
  • Мировой конгресс и Белоруссия [Аль-Вэ]; Кому-то нужно [Правдолюб]; Польская шляхта меняет фронт [Антон Хатыня]; Национальный вопрос и интернационализм [Клим Злобич] // Чырвоны шлях. № 7-8 (30.11.1918).
  • Грядущее [Правдолюб]; Революция в Германии и судьба нашего края [Аль-Вэ]; Требуем честного отношения [Клим Злобич]; “Белорусская справа” в старой оккупации [Лохматый]; Из дневника ученого [Александр Вазилло] // Чырвоны шлях. № 9-10 (31.12.1918).
  • Неотложное дело [Аль-Вэ]; Нужно сегодня, надо и завтра [Антон Хатыня] // Белорусская криница. № 1-2 (1.01.1919).

Літаратура

Зноскі

  1. Поэт, публицист, революционер Архівавана 22 ліпеня 2018.
  2. «Выратавальная» прамова Аляксандра Вазілы
  3. Далёкое и долгое карагандинское эхо «БВГ»: отозвались потомки революционера(недаступная спасылка)

Спасылкі

Тэмы гэтай старонкі: Катэгорыя·Пісьменнікі паводле алфавіта Катэгорыя·Паэты Расіі
Змесціва гэтай старонкі з праектаў амерыканскага фонда «Вікімедыя» дасяжнае пад сукупнай ліцэнзіяй CC BY-SA 3.0 і GFDL.

Энцыклапедычны партал «Пісьменства беларускве» piśmienstva.viedy.be