Ганс Таўсен

Лютэранства
Ружа Лютэра
Кніга згоды Апостальскі сімвал веры Нікейскі сімвал веры Афанасьеўскі сімвал веры Аўгсбургскае вызнанне Апалогія Аўгсбургскага вызнання Малы катэхізіс Лютэра Вялікі катэхізіс Лютэра Шмалькальдыцкія артыкулы Трактат пра ўладу і першынство Папы Формула згоды
Тэалогія Пяць дактрын пратэстанцтва Тэалогія крыжа Усправядлівенне Усеагульнае святарства вернікаў Права і Евангелле Асвячэнне Дактрына двух царстваў Боскі промысел
Гісторыя Рэфармацыя Лютэранская артадоксія
Цэрквы Гнесіялютэране Піетызм Хаўгеанства Лестадыянства Абуджэнне Старалютэране Неалютэранства Высокацаркоўнае лютэранства Канфесійнае лютэранства
Постаці Марцін Лютэр Філіп Меланхтан Фрыдрых III Саксонскі Катарына фон Бора Іаган Бугенхаген Марцін Хемніц Лукас Кранах Старэйшы Іаган Себасцьян Бах Лаўрэнціус Петры Олаус Петры Ганс Таўзен Мікаэль Агрыкала Маціяс Флацыус
Арганізацыі Канфесійная евангельская лютэранская канферэнцыя Міжнародны лютэранскі савет Сусветная лютэранская федэрацыя Лютэранскае харызматычнае абнаўленне
г р п

Ганс Таўсен (дацк.: Hans Tausen; 1494, Біркендэ, Данія — 11 кастрычніка, 1561, Рыбэ, Данія) — дацкі рэфармацыйны дзеяч і тэолаг.

Біяграфія

Раннія гады

Пра дзяцінства і маладосць Ганса мала што вядома. Ганс нарадзіўся ў сям’і сялян, мабыць, навучаўся ў гімназіях у Одэнсэ і Слагельсэ, потым быў манахам у манастыры ордэна Святога Яна ў Антворскау, які знаходзіцца побач са Слагельсэ. Пасля навучання ў Ростаку, дзе ён атрымаў ступень магістра мастацтваў, а таксама пасля таго, як атрымаў сан святара, ён вывучаўся на працягу кароткага часу ва ўніверсітэце Капенгагена, а затым зноў з’ехаў за мяжу, наведаўшы, сярод іншых месцаў, універсітэта Лёвена ў Бельгіі і пазнаёміўшыся з галандскімі гуманістамі. Ганс быў добрым лінгвістам, разумеючы лацінскую мову і іўрыт.

Час Рэфармацыі

Пазнаёміўшыся з вучэннем Лютэра, Таўсен так захапіўся ім, што перабраўся ў Вітэнберг і стаў дбайным прыхільнікам новай дактрыны. Выкліканы прыёрам у Антворскау, Таўсен быў заключаны ў турму. Праз год яго адправілі ў манастыр у Выбаргу, прыёр якога, навуковец Педэр Енсен, дазволіў Таўсену рабіць пропаведзі ў манастырскай царкве. Сваімі пропаведзямі Таўсен хутка набыў велізарную папулярнасць. Калі раз’юшаныя на яго манахі дамагліся загаду біскупа аб заключэнні Таўсена пад варту, мяшчане сілком адстаялі свайго ўлюбёнага прапаведніка.

У 1529 годзе кароль Фрэдэрык I выклікаў Таўсена ў Капенгаген, дзе ён таксама набыў гучную вядомасць. У 1530 годзе ў Капенгагене быў скліканы сойм для дазволу рэлігійных спрэчак. На працягу першых дзевяці дзён на сойме ў прысутнасці караля і дзяржаўнага савета трымалі прамовы каталікі. Тым не менш, рэфармацыйная партыя, якую падтрымлівалі кароль, дваранства і бюргерства, атрымала перамогу.

У 1536 годзе справа Рэфармацыі, якая энергічна была падтрымана каралём Крысціянам III, канчаткова перамагла ў Даніі і Таўсен атрымаў поўную свабоду дзеяння. У 1538 годзе ён быў прызначаны лектарам багаслоўя, а ў 1542 — біскупам Рыбскай епархіі. У Выбаргу яму ўзведзены помнік.

Зноскі

1. 1 2 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr: платформа адкрытых даных — 2011. Праверана 10 кастрычніка 2015.
2. ↑ Swartz A. Hans Tausen // Open Library — 2007. Праверана 9 кастрычніка 2017.
3. ↑ Hans Tausen // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Ганс Таўсен
• Hans Tausen. Encyclopaedia Britannica. (англ.)
• Hans Tausen Архівавана 2 мая 2013.. Danske konger…og deres historie (дацк.)
• The Scandinavian Reformers. (англ.)