Джавані Бакача
Джавані Бакача (іт.: Giovanni Boccaccio) (16 чэрвеня 1313 – 21 снежня 1375) — італьянскі паэт і празаік, яскравы прадстаўнік гуманізму Ранняга Адраджэння. Пазашлюбны сын фларэнтынскага купца. Дзяцінства правёў у Фларэнцыі, потым вывучаў права і гандаль у Неапалі. Пасля навучання вярнуўся ў Фларэнцыю. Сябраваў з Петраркам. Быў вялікім знаўцам класікі, перш за ўсё Тацыта і Тыта Лівія. Пачаў пісаць вершы і паэмы для арыстакратычнай публікі каралеўскага двара, якія зрабілі яго вядомым паэтам.
Бібліяграфія
- Il Filocolo (1336-1338)
- Il Filostrato (1335)
- Teseida (1339-41)
- Commedia delle ninfe fiorentine (1341-1342)
- L’amorosa visione (1342)
- Elegia di Madonna Fiammetta (1343-1344)
- Дэкамерон (Decameron) 1349 – 1352, 1370 – 1371
- Il trattatello in laude di Dante (1357)
Зноскі
- ↑ BeWeB Праверана 12 лютага 2021.
- ↑ OPAC SBN Праверана 15 чэрвеня 2021.
- 1 2 Sapegno N. BOCCACCIO, Giovanni // Dizionario Biografico degli Italiani — 1968. — Vol. 10. Праверана 15 чэрвеня 2021.
- 1 2 Encyclopædia Britannica Праверана 15 чэрвеня 2021.
Спасылкі
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Джавані Бакача
