wd wp Пошук:
    ⬜

    Клім Аляксандравіч Жукаў

    У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Жукаў.

    Клім Аляксандравіч Жукаў (руск.: Клим Александрович Жуков; нар. 29 сакавіка 1977, Ленінград, СССР) — расійскі гістарычны рэканструктар, пісьменнік-фантаст, публіцыст і відэаблогер. Эксперт па сярэднявечнай зброі XIV—XV стагоддзяў[4][5][6]. Дзеяч і кіраўнік шэрагу аб’яднанняў руху гістарычнай рэканструкцыі ў Расіі.

    Аўтар і сааўтар дзевяці кніг у жанры нон-фікшэн; сааўтар Аляксандра Зорыча па фантастычнай тэтралогіі «Пілот», якая ўваходзіць у цыкл «Сусвет „Заўтра вайна“», напісанай у жанры касмічнай оперы.

    Біяграфія

    Нарадзіўся 29 сакавіка 1977 года ў Ленінградзе[7]. Імя атрымаў у гонар К. Я. Варашылава. Бацька — дыякан[8][9]. Продкі з боку бацькі з’яўляліся выхадцамі з арэнбургскага казацтва, а продкі з боку бабулі па бацьку былі карэннымі пецярбуржцамі[10]. Бабуля — Вольга Георгіеўна з’яўлялася першым сакратаром гарадскога камітэта (гаркама партыі) КПСС горада Клінцы Бранскай вобласці[11][12], паходзіць з Беларусі і жыла там падчас нямецкай акупацыі[13]. Дзед падчас Вялікай Айчыннай вайны служыў у марской пяхоце[13].

    У 1999 годзе скончыў гістарычны факультэт СПбДУ па кафедры гісторыі сярэдніх стагоддзяў па спецыяльнасці «медыявістыка», абараніўшы дыпломную працу па тэме «Двухручны меч у Германіі і Італіі XV-XVII стст»[7][14][15][16]. У тым жа годзе паступіў у аспірантуру аддзела славяна-фінскай археалогіі Інстытута гісторыі матэрыяльнай культуры РАН[7]. Тэмай кандыдацкай дысертацыі абраў «Рускі корпусны даспех XIII-XV стст.»[7], але праца не была абаронена.

    У 1999—2008 гадах — навуковы супрацоўнік Эрмітажа, дзе спачатку працаваў у аддзеле нумізматыкі, а затым да 2004 года ў аддзеле гісторыі зброі «Арсенал»[7][15][16]. З 2005 па 2008 год — супрацоўнік холдынгу Museum-on-Line, Inc. пры Эрмітажы[7]. Выкладаў у Рускім хрысціянскім гуманітарным інстытуце[7] і ў школе «Праздник плюс»[17]. Праводзіў заняткі па гістарычнаму фехтаванні і вайсковаму рыштунку у Гілдхольская школа музыкі і тэатра / Гілдхолскай школе музыкі і тэатра[18]. У 2016 годзе быў навуковым сакратаром семінара ваеннай археалогіі пры Інстытуце гісторыі матэрыяльнай культуры РАН[19].

    З красавіка 2017 года — індывідуальны прадпрымальнік[20].

    Жонка Алена[21] — праграміст[22].

    Гісторыка-рэканструктарская дзейнасць

    Зацікавіўся гістарычнай рэканструкцыяй у дзяцінстве, пасля наведвання з бацькамі рыцарскай залы Дзяржаўнага Эрмітажа і рашэнні паступаць на гістарычны факультэт СПбДУ. Упершыню даведаўся пра рэканструктары ў 1990 годзе, калі быў заснаваны клуб «Княжая дружына», удзельнікі якога паўтарылі паход Аляксандра Неўскага ад Вялікага Ноўгарада да Ладагі і да месца Неўскай бітвы. Вучачыся ў сярэдняй школе, Жукаў збіраў газетныя выразкі аб руху, а пасля паступлення ва ўніверсітэт у 1994 сам уступіў у «Княжацкую дружыну», вырашыўшы займацца «Еўрапейскім сярэднявеччам XIV стагоддзя»; пачынаючы з 2015 года працаваў у двух іншых напрамках — «італьянскі XV стагоддзе і англасаксонскае VI стагоддзе — прадвікінгская эпоха»[23]. У рэканструктарскай асяроддзі вядомы як «Рожэ»[24].

    Пасля таго як пад Гатчынай у 1996 годзе адбылося правядзенне першага ў сучаснай Расіі «Мультывекавога фестывалю рэканструктараў», Жукаў «шчыльна займаўся іх арганізацыяй». Выступаў у якасці арганізатара і/або гістарычнага кансультанта падрыхтоўкі правядзення рэканструктарскіх фестываляў, сярод якіх «Часы і эпохі», «Руская крэпасць« і «Турнір Святога Георгія»[23][25][26].

    З’яўляецца кіраўніком клуба гістарычнай рэканструкцыі «Мечнік»[4][27], акрамя таго, кіраўніком Усерасійскага міжклубнага аб’яднання гістарычнай рэканструкцыі «Лівонскі ордэн» і суарганізатарам Усерасійскага міжклубнага аб’яднання гістарычнай рэканструкцыі «Гран кампанія», а таксама сустаршынёй Асацыяцыі сярэднявечных баявых мастацтваў[28].

    З 2002 года пачаў удзельнічаць у кіназдымках у якасці гістарычнага кансультанта, удзельніка масоўкі і каскадзёра. У 2007 годзе ўдзельнічаў у якасці гістарычнага кансультанта па касцюмах і акцёра масоўкі ў баявых сцэнах у фільме «Аляксандр. Неўская бітва»[23][29].

    Грамадска-асветніцкая дзейнасць

    Сеткавай публіцыстыкай пачаў займацца з 1999 года. Вёў блогі на інфармацыйна-асветніцкім партале «Чырвоныя саветы»[30], на ваенна-гістарычным партале Warspot.ru[31]. Аўтар артыкулаў на федэральным партале «История.рф» і калумністаў газеты «Аргументы и факты»[32]. З сакавіка 2018 года вядзе свой уласны відэаканал на YouTube, на якім (па стане на люты 2021) года было 267000 падпісчыкаў і амаль 20 мільёнаў праглядаў.

    З’яўляецца пастаянным госцем і суразмоўцам блогера Гобліна у праекце «Разведопрос»[33][34], дзе выступае з лекцыямі на розныя тэмы расійскай і замежнай гісторыі, якія размяшчаюцца на «История.рф»[35]. У перыяд з 2015 па 2018 год на сайце oper.ru было апублікавана 380 ролікаў з удзелам Жукава[36]. У праекце» сіні Філ «ролік з разборам расійскага фільма» Вікінг “ (апублікаваны 31 снежня 2016 года) набраў 3507045 праглядаў[36]. Акрамя таго, у новым раздзеле «Мыльны опер» разам з Пучковым у форме сяброўскага дыялогу займаецца гісторыка-культуралагічным разборам многіх папулярных амерыканскіх тэлесерыялаў, такіх як «Ва ўсе цяжкія», «Гульня тронаў», «Клан Сапрана» і «Рым». Таксама сам выступаў у «Разведопрос» у якасці вядучага ў гутарках аб Напалеоне і яго эпосе са спецыялістам па ваеннай гісторыі Францыі гісторыкам Алегам Сакаловым[37].

    Выступае ў якасці эксперта ў праграме «Дэканструкцыя» Крысціны Ягоравай — сумесным асветніцкім анлайн-праекце тэлеканала «Продвижение» і сеткавага партала Кино-Театр.ру[38].

    Аўтар крытычнай рэцэнзіі на псеўданавуковы фільм «Рурык. Страчаная быль» пісьменніка - сатырыка Міхаіла Задорнава[33]. У 2016 годзе выступіў на навукова-асветніцкім форуме «[Навукоўцы супраць міфаў]]-2», арганізаваным парталам «Антропогенез.ру»[39][40], з дакладам «Як прыдумаць гісторыю Русі? Парады для дылетантаў». Падчас свайго выступу Жукаў выказваў меркаванне, што адказнаму дзяржаўнаму кіраўніцтву варта забяспечваць аб’ектыўнае і заснаванае на навуковых дадзеных асвятленне гісторыі краіны, паколькі неабмежаваную распаўсюджванне псеўдагісторыі ў асобе Льва Прозарава, Уладзіміра Рэзуна і Анатоля Фаменка, а таксама падтрымка фальсіфікацыі гісторыі на ўзроўні дзяржавы могуць прывесці да далёка ідучых палітычных наступстваў. У студзені 2017 года ў той жа якасці выступіў на трэцім пасяджэнні навукова-асветніцкага форуму[4] з дакладам «Міфатворчасць літаратараў — на прыкладзе твораў Акуніна»[41], дзе на прыкладзе кнігі пісьменніка [[Барыс Акунін Барыса Акуніна] «[[Гісторыя Расійскай дзяржавы (кніга) Гісторыя расійскай дзяржавы]» разгледзеў, якімі спосабамі адбываецца міфалагізацыя гісторыі ў мастацкай літаратуры[5]. У ходзе выступлення ён выказаў меркаванне, што дадзены твор Акуніна не валодае ніякай навуковай каштоўнасцю, утрымлівае памылкі і ўводзіць чытача ў зман на кожнай старонцы, падагульніўшы, што значна вялікая карысць будзе ад чытання «Гісторыя дзяржавы Расійскайгісторыі дзяржавы Расійскай» гісторыка Карамзіна, чым зварот да літаратуры, якая прадстаўляе сабой нізкаякасную падробку пад гістарычную[42].

    У 2017 годзе сумесна з гісторыкам-медыявістам Данілеўскім аказваў дапамогу кіраўніку групы спецыяльных праектаў ТАСС Крысціне Недковай у падрыхтоўцы матэрыялу «Дсўно і няпраўда: міф аб Лядовым пабоішча», прымеркаванага да 775-годдзя з дня бітвы на Чудскім возеры, які затым атрымаў шырокае распаўсюджванне ў сацыяльных сетках і ў «Жывым журнале»[43][44].

    У 2020 годзе паводле апытання даследчага холдынгу «Ромір», у катэгорыі інтэрнэт-дзеячаў, якім давяраюць больш за ўсё расіяне, Клім Жукаў заняў 7-е месца[45][46].

    Мастацкая літаратура

    У якасці пісьменніка-фантаста дэбютаваў напісанай у суаўтарстве з Кацярынай Антоненка ў 2010 годзе кнігай «Салдат імператара»[47], у якой распавядаецца пра прыгоды прадстаўніка высокаразвітай галактычнай цывілізацыі ў Сярэднявечнай Еўропе. У 2011—2012 гадах у суаўтарстве з Аляксандрам Зорычам напісаў у жанры касмічнай оперы тэтралогію «Пілот» (першы раман — «Пілот мары»), якая ўваходзіць у цыкл «Сусвет „Заўтра вайна“»[48]. У 2013 годзе на «Маскоўскім фестывалі фантастыкі „Срэбная страла“» вылучаўся на атрыманне прэміі ў намінацыі «са-тварэнне (лепшае суаўтарства)» зс раман «Пілот асаблівага прызначэння»[49].

    Погляды

    Беспартыйны, лічыць сябе камуністам[30]. Перакананы матэрыяліст[50] і прытрымліваецца матэрыялістычных поглядаў на гістарычны працэс[51].

    Быў чытальнікам Спаса-Праабражэнскага сабора ў Санкт-Пецярбургу, і ў гэтай якасці 17 жніўня 1990 года прымаў удзел у першым набажэнстве ў Ісакіеўскім саборы, якое асабіста праводзіў Патрыярх Маскоўскі і ўсяе Русі Аляксій II[52].

    Зноскі

    1. 1 2 3 https://histrf.ru/authors/zhukov-klim-alieksandrovich
    2. 1 2 https://vm.ru/opinion/876950-na-karernoj-lestnice-slishkom-uzkie-stupeni
    3. ↑ https://daily.hse.ru/post/544
    4. 1 2 3 Учёные против мифов 3 // Антропогенез.ру
    5. 1 2 Антонов В. Разобрать по косточкам // Санкт-Петербургские ведомости, 24.01.2017
    6. ↑ Коц А. Блондинка, слесарь, полковник полиции. Кто в России реконструирует историю // РИА Новости, 04.07.2017

    7. 1 2 3 4 5 6 7 .

    8. ↑ Клим Жуков: «Так тоже бывает. Например, отец у меня находится в диаконском сане. И у него не было удостоверения, что он крещёный. Его перекрещивали. Потому, что священнослужитель, а неизвестно, крещён или нет. Ничем не мог подтвердить, что он крещёный. Его крестили заново в 1988 году». — Клим Жуков об отделении Украинской православной церкви // Разведопрос, 10.01.2018.
    9. ↑ Клим Жуков о материализме, революции и капитализме. По-живому на YouTube
    10. ↑ Жуков К. А. Абсурдная вендетта. О праве государства на репрессии и глупости обид на своё прошлое // История.рф, 14.09.2016.
    11. ↑ «Клим Жуков. Во-первых, А — не само, Б — не до конца, потому что я, например, являюсь номенклатурным внучком. У меня бабушка, Ольга Георгиевна, была 1 секретарь Горкома партии г. Клинцы Брянской области. […] Проживала она со своим мужем С. С. Замотаевым на ул. Ленина в 2-комнатной квартире, в хрущёвском доме на 2 этаже». — Клим Жуков и Михаил Попов про единство и борьбу противоположностей в президентских выборах // Разведопрос, 26.01.2018.
    12. ↑ Клим Жуков о материализме, революции и капитализме. По-живому на YouTube
    13. 1 2 Клим Жуков: «А я тоже же, между прочим, из тех же краёв, у меня тоже бабушка там в оккупации была. Дедушка оттуда призывался на войну. В оккупации, конечно, не был, потому что был в пехоте в других местах, а так у меня родня происходит наполовину, это вот треугольник Брянск-Новозыбков-Гомель, вот так. Новозыбков и Брянск это территория России сейчас, но в общем это всё одно и то же». — Александр Скробач про древнерусскую Беларусь // Разведопрос, 13.02.2018.
    14. ↑ Илья Петрухин об исторической реконструкции в России
    15. 1 2 «Клим Жуков: Поступил на истфак, с истфака, немного помыкавшись, попал в Эрмитаж. И в Эрмитаже, через год, я попал в отдел „Арсенал“, который занимается историческим оружием». — Клим Жуков про школу, образование и воспитание // Разведопрос, 05.08.2017.
    16. 1 2 Жуков К. А. Эрмитажем сыт не будешь: как двигать науку вперёд за оклад лаборанта // Вечерняя Москва, 15.04.2021. — № 67 (28804). — С. 6.
    17. ↑ «Клим Жуков: Но, я когда пришёл в гимназию работать за большие деньги, мне платили 200 долларов, я пришёл уже в модную дорогущую гимназию. Называлась она „Праздник плюс“». — Клим Жуков про школу, образование и воспитание // Разведопрос, 05.08.2017.
    18. ↑

    19. ↑

    20. ↑ Индивидуальный предприниматель Жуков Клим Александрович(недаступная спасылка) // Единый государственный реестр индивидуальных предпринимателей
    21. ↑ «Клим Жуков. Да, надо задуматься: у меня жена тоже Елена». — Разведопрос: Клим Жуков о битве на реке Ведроше // Разведопрос, 02.12.2016.
    22. ↑ «Клим Жуков: Вот у меня жена, она программист, она с компьютером делает всё, что надо». — Клим Жуков про школу, образование и воспитание // Разведопрос, 05.08.2017.
    23. 1 2 3 Соловьёва Е. Клим Жуков: Мерзость жизни была такова: без отдушины — рехнёшься // История.рф, 18.08.2017
    24. ↑ Клим Жуков: «Не могу не согласиться. Моя кликуха в исторической реконструкции аж с 1994 года тоже Роже. Это меня Олег Валерьевич Соколов окрестил, погнал фактически в цвет.» — Клим Жуков об Альбигойском крестовом походе, ч. 1 // oper.ru, 08.11.2019
    25. ↑ Разведопрос: Клим Жуков про рыцарские турниры // [эoper.ru, 24.02.2016
    26. ↑ Турнир Святого Георгия — специальный репортаж с Климом Жуковым // oper.ru, 01.06.2016
    27. ↑ Педагоги // Санкт-Петербургское государственное бюджетное учреждение “Подростково-молодёжный центр «Охта»
    28. ↑ Ну тоже науки // elementy.ru, 29.10.2017
    29. ↑ «Александр Невский: Первая кровь» // У Жукова, 15.04.2019
    30. 1 2 Клим Жуков Архівавана 19 верасня 2016. на информационно-просветительском портале «Красные Советы»
    31. ↑ Клим Жуков на военно-историческом портале Warspot.ru
    32. ↑ Клим Жуков // Аргументы и факты
    33. 1 2 Кумейко В. Из «Тупи4ка». Как белгородец в гости к Гоблину ездил(недаступная спасылка) // Сетевое издание «БелПресса». 12.09.2018
    34. ↑ Как Дмитрий Goblin Пучков покоряет YouTube и унижает хейтеров: Интернет // Lenta.ru, 11.08.2016
    35. ↑ Клим Жуков // oper.ru
    36. 1 2 Раеўская, 11.02.2021
    37. ↑ Ломакин Б., Бокарева М. Пучков рассказал, как познакомился с историком‐расчленителем Соколовым // 360°, 14.10.2020
    38. ↑ Деконструкция // телеканал «Продвижение»
    39. ↑ Итоги Научно-просветительского форума «Учёные против мифов» // Антропогенез.ру, 05.06.2016
    40. ↑ Как придумать историю Руси? Клим Жуков. Учёные против мифов: часть-7 (нявызн.). Антропогенез.ру (19 чэрвеня 2016). Праверана 21 красавіка 2021.
    41. ↑ Учёные против мифов 3-5. Клим Жуков: Мифотворчество литераторов — на примере произведений Акунина (нявызн.). Антропогенез.ру (28 студзеня 2017). Праверана 21 красавіка 2021.
    42. ↑ «Учёные против мифов — 3». Итоги // Антропогенез.ру, 28.01.2017
    43. ↑ Селезнёв А. А. Указы Президента Российской Федерации о праздновании 775-летия и 800-летия со дня рождения Александр Невского // От Александра Невского до наших дней: уроки истории : материалы VIII Международных Александро-Невских чтений (г. Псков, 8-9 июня 2017 г.) / Адм. Пск. обл. и др.; ред. А. В. Филимонов. — Псков: Псковский государственный университет, 2017. — С. 20—21
    44. ↑ Давно и неправда: миф о Ледовом побоище // ТАСС, 2017
    45. ↑ Опрос: больше всех в интернете россияне доверяют Дудю(руск.) . newizv.ru. Новые Известия (8 лютага 2020). Праверана 27 мая 2020.
    46. ↑ Рейтинг доверия, Интернет-деятели, ТОП-10, География: Россия 100+ // Romir — исследовательский холдинг
    47. ↑ Жуков К. А., Антоненко Е. Солдат императора (руск.) . — М.: Эксмо, 2010. — 544 с. — (Абсолютное оружие). — 7 000 экз. — ISBN 978-5-699-41851-0.
    48. ↑ Научно-фантастический дискурс писателя Александра Зорича: технические и социальные аспекты // Современный учёный. — 2021. — № 2. — С. 152.
    49. ↑ Серебряная стрела 29 июня 2013 г. // Лаборатория фантастики
    50. ↑ «Всё проистекает из материи. Если уж меня спросят — я последовательный материалист, считаю, что материя таки первична.» — Клим Жуков о материализме, революции и капитализме. По-живому на YouTube
    51. ↑ Клим Жуков: «Теперь-то мы вооружены теорией Маркса и диалектическим материализмом и историческим материализмом, всё-таки мы можем, во-первых, изучить опыт предков, а, во-вторых, таких глупостей больше не повторять. При всём уважении к предкам». — Разведопрос: Клим Жуков про Владимиро-Суздальскую Русь (продолжение) // oper.ru, 13.07.2016
    52. ↑ Клим Жуков: «17 августа 90 года там было первое богослужение, которое проводил лично святейший патриарх Алексий II. Я там участвовал, тогда подвизавшись в Спасопреображенском соборе, будучи чтецом, довелось поучаствовать мне в этом богослужении. И с тех пор там богослужения не прекращаются. За прошлый год, 2016-й, в Исаакиевском соборе в пределе Александра Невского было проведено 640 богослужений.» — Разведопрос: Клим Жуков про Исаакиевский собор // oper.ru, 08.02.2017
    Тэмы гэтай старонкі: Катэгорыя·Пісьменнікі-фантасты Расіі Катэгорыя·Публіцысты Расіі
    Змесціва гэтай старонкі з праектаў амерыканскага фонда «Вікімедыя» дасяжнае пад сукупнай ліцэнзіяй CC BY-SA 3.0 і GFDL.
    Энцыклапедычны партал «Пісьменства беларускве» piśmienstva.viedy.be