Ніна Васілеўна Маеўская
У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Лагун. Ніна Васілеўна Маеўская (дзявочае прозвішча Лагун; 4 снежня 1938, Любань, Мінская вобласць — 19 сакавіка 2011) — беларускі празаік.
Біяграфія
Нарадзілася ў сям’і служачага. Пасля заканчэння Любанскай сярэдняй школы (1956) працавала старшай піянерважатай у Сасноўскай сярэдняй школе Любанскага раёна (1956—1958). Скончыла факультэт журналістыкі Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта (1963). Была літсупрацоўнікам мінскай раённай газеты «Шлях камунізму» (1963—1965), адказным сакратаром шматтыражнай газеты «За технический прогресс» (Мінскі падшыпнікавы завод, 1965—1967), загадчыкам аддзела, адказным сакратаром часопіса «Промышленность Белоруссии» (1968—1978). У 1980 г. скончыла Мінскую вышэйшую партыйную школу пры ЦК КПБ. Працавала ў газеце «Літаратура і мастацтва» (1980—1981), старшым рэдактарам, загадчыкам рэдакцыі выдавецтва «Юнацтва» (1981—1985). З 1985 г. — рэдактар аддзела публіцыстыкі часопіса «Беларусь».
Памерла 19 сакавіка 2011 года ад інсульту[1].
Творчасць
У друку выступае з 1955 г. Аўтар зборнікаў аповесцей і апавяданняў «Ляці, верабейка» (1969), «Агата» (1970), «Надзеевіч» (1983), «Такая позняя вясна» (1984), «Холад доннай вады» (1989), «Трывожна шумяць ясакары» (1993), «Арніка» (1993), «Шчасце» (2011) і інш., а таксама паэтычных кніг «Падаюць даспелыя ранеты» (2001), «Мая ўлюбёная краіна» (2004)[2].
Зноскі
- ↑ Віктар Шніп. Пугачоўскі цырульнік.
- ↑ Ніна Маеўская Архівавана 26 кастрычніка 2017. // Полымя. 3 сакавіка (977)
Літаратура
- Ніна Васілеўна Маеўская // Беларускія пісьменнікі: Біябібліяграфічны слоўнік. У 6 т. / пад рэд. А. І. Мальдзіса. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 1992—1995.